JOHNЯхъяЯхъя 11 Ињ башта Сүз булган, Сүз Аллаћы белән булган, ћәм Сүз Аллаћы булган. 2 Сүз ињ башта ук Аллаћы белән булган. 3 Бар нәрсә Сүз аша яратылган, ћәм яратылган ћәр нәрсә Аннан башка яратылмаган. 4 Ањарда тормыш булган, ћәм шул тормыш кешеләргә яктылык биргән. 5 Яктылык карањгылыкта яктыра, карањгылык исә аны сүндерә алмаган. 6 Аллаћы тарафыннан ђибәрелгән Яхъя исемле бер кеше бар иде. 7 Яхъя шаћитлек бирү µчен килде. Ул, барысы да иман китерсеннәр дип, Яктылык хакында шаћитлек бирергә килде. 8 Ул үзе Яктылык түгел, ләкин Яктылык хакында шаћитлек бирү µчен ђибәрелгән иде. 9 Дµньяга килүче ћәр кешене яктыртучы Яктылык – чын Яктылык иде. 10 Ул дµньяда булды, ләкин дµнья, Аныњ аша яратылган булуга карамастан, Аны танымады. 11 Ул үз кешеләре янына килде, әмма үзенекеләр Аны кабул итмәде. 12 Ә Аны кабул итеп, Ања иман китерүчеләргә Ул Аллаћы балалары булырга хокук бирде. 13 Алар каннан да, тән нәфесеннән дә, ир нәфесеннән дә түгел, бәлки Аллаћыдан тудылар. 14 Сүз Кеше булды, мәрхәмәт ћәм хакыйкать белән тулы булып, безнењ арабызда яшәде, ћәм без Аныњ данын, Атаныњ бердәнбер Улына биргән данын күрдек. 15 Яхъя пәйгамбәр Аныњ хакында шаћитлек биреп: – «Миннән соњрак Килүче миннән алга чыкты, чµнки Ул миннән элек бар иде» дип сµйләгәнем менә Шул инде, – дип кычкырып әйтте. 16 Аныњ тулылыгыннан без ћәммәбез мәрхәмәт µстенә мәрхәмәт алдык, 17 чµнки канун Муса аркылы бирелгән, мәрхәмәт ћәм хакыйкать исә Гайсә Мәсих аша килде. 18 Аллаћыны беркем, беркайчан күрмәгән. Аны Ата µчен ињ якын булган бердәнбер Улы ачып бирде. 19 Иерусалим яћүдләре руханиларны ћәм левилеләрне Яхъя пәйгамбәрдән: «Син кем?» – дип сорар µчен ђибәргәч, 20 ул, ћич тә яшермичә, шаћитлек биреп: – Мин Мәсих түгел, – дип икърар итте. 21 Алар аннан: – Кем соњ син, Ильясмы? – дип сорадылар. – Юк, – диде ул. – Вәгъдә ителгән пәйгамбәрме? – Юк, – дип ђавап бирде Яхъя. – Алайса, кем соњ син? Безне монда ђибәрүчеләргә ђавап бирү µчен үзењ хакында безгә нәрсә әйтерсењ? 23 Яхъя, Ишагыйя пәйгамбәр әйткән сүзләрне кулланып: – Мин – «Раббыга юлны турайтыгыз», – дип чүлдә кычкыручыныњ тавышы, – диде. 24 Ђибәрелгәннәр фарисейләрдән иде. 25 Алар Яхъядан: – Син Мәсих тә, Ильяс та, вәгъдә ителгән пәйгамбәр дә булмагач, ни µчен соњ суга чумдыру йоласын башкарасыњ? – дип сорадылар. 26 Яхъя аларга: – Мин суга чумдырам, әмма арагызда сез белмәгән Берәү тора. 27 Минем артымнан Килүче нәкъ менә Ул инде, ә мин Аныњ аяк киеменењ каешын чишәргә дә лаеклы түгелмен, – дип ђавап бирде. 28 Бу вакыйгалар Яхъя пәйгамбәр чумдыра торган урында – үрдүн елгасы аръягындагы Бәйтәниядә булды. 29 Икенче кµнне Яхъя пәйгамбәр, каршына килүче Гайсәне күреп, әйтте: – Менә дµньяныњ гµнаћын үз µстенә алучы Аллаћы Бәрәне. 30 «Миннән соњрак килүче бер Зат миннән алга чыкты, чµнки Ул миннән элек бар иде», – дип сµйләгәнем Ул – үзе. 31 Мин Аны белми идем, ләкин, Ул Исраил халкына билгеле булсын µчен, суга чумдырырга килдем. 32 Яхъя пәйгамбәр шаћитлек биреп, µстәп әйтте: – Мин Рухныњ күгәрчен рәвешендә Гайсәгә ињүен ћәм Аныњ µстендә калуын күрдем. 33 Мин Аны танымас идем, әмма мине суга чумдыру µчен Ђибәрүче: «Кем µстенә Рух ињүен ћәм Аныњ µстендә калуын күрсәњ, Изге Рухка чумдыручы Шул булыр», – дигән иде. 34 Мин моны күрдем ћәм шаћитлек бирәм: Ул – Аллаћы Улы. 35 Икенче кµнне Яхъя пәйгамбәр ике шәкерте белән шул ук урында торганда, 36 узып баручы Гайсәне күреп: – Менә, карагыз, Аллаћы Бәрәне, – диде. 37 Ике шәкерт, аныњ бу сүзләрен ишеткәч, Гайсә артыннан киттеләр. 38 Гайсә исә, артына әйләнеп карап ћәм аларныњ арттан килүен күреп: – Сезгә нәрсә кирәк? – диде. Алар Аннан: – Рабби, Син кайда яшисењ? – дип сорадылар. (Рабби – Остаз дигән мәгънәдә.) 39 Гайсә аларга: – Әйдәгез Минем белән, үзегез күрерсез, – диде. Сәгать дүртләр чамасы иде. Алар, Гайсә белән барып, Аныњ кайда яшәгәнен күрделәр ћәм ул кµнне Аныњ янында калдылар. 40 Яхъя пәйгамбәрнењ Гайсә турында әйткән сүзләрен ишетеп, Аныњ артыннан киткән икенењ берсе Шимун Петернењ энесе Әндри иде. 41 Ул, ињ элек абыйсы Шимунны табып, ања: – Без Мәсихне очраттык, – диде ћәм Шимунны Гайсә янына алып килде. (Мәсих – Май сµртелгән Зат дигән мәгънәдә.) 42 Гайсә исә, Шимунга карап: – Син, Яхъя улы Шимун: син Кифас дип аталырсыњ, – диде. (Кифас ћәм Петер дигән исемнәр – кыя дигән мәгънәдә.) 43 Икенче кµнне Гайсә Гәлиләягә барырга булды. Әндри белән Петер кебек үк, Бәйтсайда шәћәреннән булган Филипне очратты ћәм ања: – Минем артымнан бар, – диде. 45 Филип, Натанаилне табып: – Без насаралы Йосыф улы Гайсәне очраттык. Аныњ хакында Муса канунда язган, шулай ук пәйгамбәрләр дә язганнар, – диде. 46 Ләкин Натанаил ања: – Насарадан нинди дә булса яхшы нәрсә чыгармы икән? – дип ђавап бирде. – Барыйк, үзењ күрерсењ, – диде Филип. 47 Гайсә, үзенә таба якынлашып килүче Натанаилне күреп, аныњ хакында: – Менә чын исраилле, ањарда ћичнинди мәкер юк, – диде. 48 Натанаил Аннан: – Син мине каян беләсењ? – дип сорады. – Мин, Филип сине чакырганчы ук, инђир агачы тµбендә күрдем, – дип ђавап бирде Гайсә. 49 – Остаз! Син – Аллаћы Улы! Син – Исраил Патшасы! – диде Ања Натанаил. 50 Гайсә: – Син Минем: «Мин сине инђир агачы тµбендә күрдем», – дигәнемә күрә генә ышанасыњмы? Моннан да зуррак нәрсәләр күрерсењ әле, – дип ђавап бирде ћәм, дәвам итеп, – 51 Сезгә хак сүз әйтәм: күкләр ачылуын ћәм Аллаћы фәрештәләренењ Адәм Улы янына күтәрелеп ињүләрен күрерсез, – диде. 1 Ѳченче кµнне Гәлиләя µлкәсенењ Кәна шәћәрендә туй булды. Туйга Гайсәнењ анасы да килде. 2 Гайсә дә үзенењ шәкертләре белән шул туйга чакырылган иде. 3 Шәраб ђитмәгәч, Гайсәнењ анасы Ања: – Аларныњ шәраблары беткән, – диде. 4 – Син ни µчен моны Миња әйтәсењ? Минем әле вакытым килеп ђитмәде, – диде Гайсә ања. 5 Анасы хезмәтчеләргә: – Ул сезгә нәрсә әйтсә, шуны эшләгез, – диде. 6 Анда, яћүдләрнењ йоласы буенча, пакьләнү µчен куелган ике яки µч үлчәү су сыйдырышлы алты таш чүлмәк бар иде. 7 Гайсә хезмәтчеләргә: – Чүлмәкләрне су белән тутырыгыз, – дип әйткәч, алар чүлмәкләрне мµлдерәмә итеп тутырдылар. 8 Шуннан соњ Гайсә аларга: – Инде чумырып алыгыз да туй башлыгына илтеп бирегез, – диде. Алар илтеп бирделәр. 9 Туй башлыгы шәрабныњ кайдан икәнен белми иде. Бу турыда суны чумырып алган хезмәтчеләр генә белә иде. Туй башлыгы, шәрабка әйләнгән суны татып карагач, кияүне үз янына чакырып алып: 10 – Башта ћәркем яхшы шәраб бирә, ә инде ђитәрлек эчелгәч, начаррагын китерә; ә син яхшы шәрабны ињ соњга калдыргансыњ, – диде. 11 Шулай итеп, Гәлиләянењ Кәна шәћәрендә могђизалы галәмәтләрен башлап ђибәреп, Гайсә үзенењ данын күрсәтте, ћәм шәкертләре Ања иман китерделәр. 12 Шуннан соњ Ул, анасы, энеләре ћәм шәкертләре белән бергә Кәпәрнаум шәћәренә килеп, берничә кµнгә анда калды. 13 Яћүдләрнењ Коткарылу бәйрәме якынлашкач, Гайсә Иерусалимга килде. 14 Ул андагы Аллаћы Йортында үгез, сарык, күгәрчен сатучыларны ћәм акча алмаштырып утыручыларны күргәч, 15 баудан чыбыркы үреп, барысын да – сарыкларны да, үгезләрне дә – Аллаћы Йортыннан куып чыгарды. Акча алмаштыручыларныњ µстәлләрен аударып ташлап, акчаларын чәчеп ђибәрде. 16 Күгәрчен сатучыларга: – Боларны моннан алып китегез! Минем Атамныњ йортын базарга әйләндермәгез! – диде. 17 Аныњ шәкертләре: «Мине Синењ йортыња булган мәхәббәт газаплый», – дип язылган сүзләрне исләренә тµшерделәр. 18 Шуннан, яћүдләр Гайсәдән: – Болай эшләргә хокукыњ барлыгын безгә нинди галәмәт белән исбат итә аласыњ? – дип сорадылар. 19 Гайсә аларга: – Бу Аллаћы Йортын ђимереп ташлагыз, Мин аны µч кµндә яњадан торгызачакмын, – диде. 20 Яћүдләр Ања әйттеләр: – Бу Аллаћы Йорты кырык алты ел тµзелде, ә Син аны µч кµндә генә торгыза алырсыњмы? 21 Әмма Гайсә, Аллаћы Йорты дип, үзенењ тәне хакында әйткән иде. 22 Гайсә үледән терелтелгәч, шәкертләре Аныњ бу турыда әйткәнен исләренә тµшерделәр ћәм, Изге язмага да, Гайсә әйткән сүзләргә дә ышандылар. 23 Коткарылу бәйрәме кµннәрендә Аныњ Иерусалимда күрсәткән могђизалы галәмәтләрен күреп, күпләр Гайсәгә иман китерделәр. 24 Әмма бµтен кешеләрне үзе белгәнгә, алар турында кемнењ дә булса сµйләп бирүенә Гайсәнењ ихтыяђы юк иде, чµнки кешеләрнењ күњелләрендә нәрсә барын Ул белде ћәм шуња күрә аларга ышаныч багламады. 1 Яћүд башлыкларыныњ фарисейләрдән булган Никәдим атлысы 2 тµнлә Гайсә янына килеп: – Остаз! Синењ Аллаћыдан килгән Остаз икәнењне беләбез; чµнки, Аллаћы аныњ белән булмаса, Син күрсәткән могђизалы галәмәтләрне беркем дә эшли алмас иде, – диде. 3 – Сиња хак сүз әйтәм: беркем дә, яњадан тумаса, Аллаћы Патшалыгын күрә алмас, – диде ања Гайсә. 4 Никәдим Аннан: – Кеше картайгач ничек итеп яњадан туа алсын? Ул, анасы карынына кереп, икенче тапкыр туа алыр микән? – дип сорады. 5 Гайсә ђавабында ања әйтте: – Сиња хак сүз әйтәм: әгәр кеше судан ћәм Рухтан тумаса, ул Аллаћы Патшалыгына керә алмас. 6 Тәннән туган – тән, Рухтан туган – рух була. 7 Минем сиња: «Сез яњадан туарга тиешсез», – дип әйтүемә гађәпләнмә. 8 Ђил кайда теләсә, шунда исә, аныњ тавышын ишетәсењ, ләкин кайдан килеп кая китүен белмисењ: Рухтан туган ћәркем белән нәкъ менә шулай була. 9 Никәдим Аннан: – Ничек алай була алсын? – дип сорады. 10 – Син, Исраил мµгаллиме була торып, шуны белмисењме? – диде ања Гайсә. – 11 Сиња хак сүз әйтәм: без нәрсә белсәк, шуны сµйлибез; нәрсә күрсәк, шуња шаћитлек бирәбез; ә сез безнењ шаћитлегебезне кабул итмисез. 12 Сез ђирдәге хәлләр турында сµйләгәнгә ышанмыйсыз икән, күктәгеләре хакында сµйләсәм, ничек ышанырсыз? 13 Күктән ињгән Адәм Улыннан башка берәүнењ дә күккә күтәрелгәне юк. 14 Адәм Улына иман китерүче ћәр кеше мәњгелек тормыш алсын µчен, Муса чүлдә еланны күтәргән кебек, Адәм Улы да күтәрелергә тиеш. 16 Чµнки Аллаћы дµньяны шулкадәр яратты ки, Улына иман китерүче беркем ћәлак булмасын µчен, бәлки мәњгелек тормыш алсын µчен, үзенењ бердәнбер Улын бирде. 17 Аллаћы үзенењ Улын дµньяны хµкем итү µчен түгел, бәлки дµнья Аныњ аша котылсын µчен, дµньяга ђибәрде. 18 Улына иман китерүче хµкем ителми, ә иман китермәүче инде хµкем ителде, чµнки ул Аллаћыныњ бердәнбер Улына иман китермәде. 19 Хµкем исә шуннан гыйбарәт: дµньяга яктылык килде, әмма кешеләр, эшләре яман булганга, яктылык урынына карањгылыкны яраттылар. 20 Явызлык эшләүче ћәркем яктылыкны нәфрәт итә ћәм, үзенењ эшләре ачык күренмәсен дип, яктылыкка килми. 21 Ә дµреслек буенча эш итүче, гамәлләренењ Аллаћы аркылы эшләнгәнлеге ачык күренсен µчен, яктылыкка килә. 22 Шуннан соњ Гайсә шәкертләре белән Яћүдия ђиренә килде ћәм алар белән бергә шунда калып, халыкны суга чумдырды. 23 Яхъя да Салим янындагы күп сулы Айнунда шунда килгән кешеләрне суга чумдыра иде. 24 Ул вакытта әле Яхъя тµрмәгә утыртылмаган була. 25 Яхъя пәйгамбәрнењ шәкертләре белән бер яћүд кешесе арасында пакьләнү йоласы турында бәхәс чыккач, 26 алар, Яхъя пәйгамбәр янына килеп: – Остаз! Менә үрдүннењ аръягында синењ белән булган ћәм Аныњ турында син шаћитлек биргән Кеше халыкны суга чумдыра, ћәм барысы да Аныњ янына баралар, – диделәр. 27 Яхъя пәйгамбәр ђавап итеп әйтте: – Күктән бирелмәгән булса, кеше үзенә бернәрсә дә кабул итә алмый. 28 Сез – «Мин Мәсих түгел, әмма Аныњ алдыннан ђибәрелдем», – дип әйткәнемне ишетүче шаћитләр. 29 Кияү егетенењ кәләше була, ә кияүнењ янында тыњлап торучы дусты, аныњ тавышын ишетеп, шатланып куана. Минем куанычым да шулай тулы. 30 Ул үсәргә, мин кечерәергә тиеш. 31 Югарыдан Килүче ћәркемнән µстенрәк; ә ђирдән булган, ђирнеке булып, ђирдәгечә сµйләр. Күктән Килүче ћәркемнән µстендер: 32 Ул үзе күргәннәре ћәм ишеткәннәре турында шаћитлек бирә, әмма Аныњ шаћитлеген берәү дә кабул итми. 33 Аныњ шаћитлеген кабул итүче, Аллаћыныњ хаклыгына инануын раслап, мµћер суккан була. 34 Аллаћы ђибәргән Зат Аллаћы сүзләрен сµйләр, чµнки Аллаћы Рухны үлчәмичә бирә. 35 Ата үзенењ Улын ярата ћәм бар нәрсәне Аныњ кулына тапшырган. 36 Улына иман китерүченењ мәњгелек тормышы бар, ә Улына иман китермәүче тормыш күрмәячәк, бәлки аныњ µстендә Аллаћыныњ ачуы торачак. 1 Фарисейләр Гайсәнењ Яхъя пәйгамбәргә караганда күбрәк шәкертләр ђыюы ћәм аларны суга чумдыруы турында ишеттеләр, 2 хәлбуки, кешеләрне Гайсә үзе түгел, бәлки шәкертләре суга чумдыра иде. 3 Бу турыда белгәннән соњ, Гайсә, Яћүдияне калдырып, тагын Гәлиләягә китте. 4 Ања Самарея µлкәсе аша үтәргә туры килде. 5 Самареядә, Ягъкуб үзенењ улы Йосыфка биргән ђир биләмәсенә якын урнашкан Сухар дигән шәћәрдә, 6 Ягъкуб коесы бар иде. Юлда арыган Гайсә шул кое янына килеп утырды. Кµн урталары иде. 7 Шәкертләре ризык сатып алу µчен шәћәргә киткәч, су алырга дип, бер Самарея хатыны килде. Гайсә ања: – Миња эчәргә бирче, – диде. 9 Хатын исә: – Ничек итеп Син, яћүд була торып, миннән, Самарея хатыныннан, эчәргә сорыйсыњ? – диде. Ул бу сүзләрне яћүдләр самареялеләр белән аралашмаганга күрә әйтте. 10 Гайсә ања болай ђавап бирде: – Аллаћыныњ бүләген белсәњ ћәм синнән: «Миња эчәргә бирче», – дип сораучыныњ кем икәнен белсәњ, син үзењ Аннан сорар идењ, ћәм Ул сиња тереклек суы бирер иде. 11 Хатын Ања әйтте: – Әфәндем! Синењ чумырып алырга бернәрсәњ дә юк, ә кое тирән. Син ул тереклек суын кайдан алырсыњ икән? 12 Бу коены безгә Ягъкуб атабыз биргән: үзе дә, балалары да, мал-туарлары да шушы коедан эчкәннәр. Син Ягъкуб атабыздан да бµегрәкме әллә? 13 Гайсә ања ђавап биреп әйтте: – Бу суны эчкән ћәркем янә сусар, 14 ә Мин бирәчәк суны эчкән кеше ћичкайчан сусамас. Мин биргән су ањарда мәњгелек тормышка ага торган чишмәгә әвереләчәк. 15 Хатын Ања: – Әфәндем! Миња шул суны бирче, аннан мин сусамас идем ћәм су алыр µчен монда килеп йµрмәс идем, – диде. 16 – Бар, ирењне чакырып кил, – диде ања Гайсә. 17 Хатын исә: – Минем ирем юк, – дип ђавап бирде. Гайсә ања: – Ирем юк, дип син дµресен әйттењ, 18 чµнки синењ биш ирењ булган, ә инде хәзергесе сиња ир түгел. Син моны дµрес әйттењ, – диде. 19 – Әфәндем! Күрәм, Син пәйгамбәрсењ. 20 Безнењ ата-бабаларыбыз Аллаћыга бу тауда табынганнар, ә сез яћүдләр, кешеләр табына торган урын Иерусалимда булырга тиеш, дип әйтәсез, – диде Ања хатын. 21 Гайсә әйтте: – Ханым, ышан сүземә, вакыт ђитә: Атага табынуыгыз бу тауда да, Иерусалимда да булмаячак. 22 Сез кемгә табынуыгызны белмисез, ә без кемгә табынуыбызны беләбез, чµнки котылу яћүдләрдән килә. 23 Әмма вакыт ђитә, ћәм килеп тә ђитте инде, ул вакытта чын күњелдән табынучылар Атага рух вә хакыйкать белән табынырлар, чµнки Ата шундый табынучыларны эзли. 24 Аллаћы Ул – Рух, ћәм Ања табынучылар рух вә хакыйкать белән табынырга тиешләр. 25 Хатын Ања: – Мәсихнењ (Май сµртелгән Затныњ) киләчәген беләм. Ул, килгәч, безгә бµтенесен ањлатып бирер, – диде. 26 Гайсә ања: – Синењ белән сµйләшүче Мин – ул үзе, – диде. 27 Шул вакыт әйләнеп кайткан шәкертләре, Аныњ хатын белән сµйләшеп торуын күреп, гађәпләнделәр, әмма берсе дә: «Син ањардан нәрсә сорыйсыњ?» – яки: «Бу хатын белән нәрсә турында сµйләшәсењ?» – дип сорамады. 28 Хатын, су чүлмәген калдырып, шәћәргә китте ћәм андагы кешеләргә: 29 – Барып карагыз әле, кылган эшләремнењ бµтенесен әйтеп биргән Кешене күрерсез; Ул Мәсих түгелме икән? – диде. 30 Ћәм кешеләр, шәћәрдән чыгып, Гайсә янына киттеләр. 31 Ул арада шәкертләре Аны: – Остаз! Ашап ал инде, – дип кыстарга керештеләр. 32 Гайсә аларга: – Минем сез белми торган ризыгым бар, – диде. 33 Шәкертләре үзара: – Әллә Ања берәрсе ашарга китерде микән? – диештеләр. 34 Гайсә аларга әйтте: – Минем ризыгым – Мине Ђибәрүченењ ихтыярын үтәү ћәм Аныњ эшен тµгәлләү. 35 Сез: «Тагын дүрт айдан урак µсте ђитәчәк», – дисез түгелме? Ә Мин сезгә әйтәм: әйбәтләп карагыз, игеннәр агарып уракка µлгергән инде. 36 Уракчы эш хакы ала ћәм мәњгелек тормыш µчен уњыш ђыя. Шуња күрә, чәчүче белән уручы бергә куана. 37 Шулай итеп, бу очракка: «Берсе чәчә, ә икенчесе ура», – дигән әйтем туры килә. 38 Мин сезне үзегез үстермәгәнне урырга ђибәрдем, анда башкалар эшләгән иде, ә сез аларныњ хезмәт уњышын ђыясыз. 39 «Кылган эшләремнењ бµтенесен әйтеп бирде», – дип шаћитлек иткән хатынныњ сүзен ишеткәч, әлеге шәћәрдәге самареялеләрнењ күбесе Гайсәгә иман китерде. 40 Шунлыктан, самареялеләр Аныњ янына килеп, Ањардан үзләре янында калуын үтенеп сорадылар ћәм Ул анда ике кµнгә калды. 41 Аныњ сүзләрен ишетеп, тагын да күбрәк кеше Ања иман китерде, 42 ә теге хатынга исә: – Без инде синењ сүзләрењнән түгел, бәлки Аныњ сүзләрен үзебез ишетеп ћәм Аныњ чыннан да дµньяны Коткаручы Мәсих икәнен белеп, Ања ышанабыз, – диделәр. 43 Ике кµн үткәч, Гайсә бу шәћәрдән Гәлиләягә китте. 44 «Пәйгамбәрне үз илендә ихтирам итмиләр», – дип, Гайсә үзе үк шаћитлек биргән иде. 45 Ул Гәлиләягә килгәч, Иерусалимдагы бәйрәмдә гәлиләялеләр дә катнашканга, бәйрәм кµннәрендә Гайсә эшләгән барлык эшләрне күргәнлектән, Аны бик теләп кабул иттеләр. 46 Шуннан соњ Гайсә яњадан теге чакта суны шәрабка әйләндергән урынга – Гәлиләянењ Кәна шәћәренә килде. Кәпәрнаумда бер сарай әћеле ћәм аныњ авыру улы бар иде. 47 Сарай әћеле, Гайсәнењ Яћүдиядән Гәлиләягә килгәнен ишетеп, Аныњ янына китте. Ул Гайсәдән, үзләре йортына барып, үлем түшәгендә яткан улын савыктыруын ялварып сорады. 48 – Илаћи билгеләр ћәм могђизалар күрмәсәгез, сез бит ышанмаячаксыз, – диде ања Гайсә. 49 Сарай әћеле Ања: – Әфәндем! Балам үлгәнче килә күр инде, – диде. 50 Гайсә исә: – Бар, µењә кайт, синењ улыњ савыкты, – диде. Сарай әћеле, Гайсәнењ сүзенә ышанып, кайтып китте. 51 Кайтышлый хезмәтчеләре очрап: – Улыњ савыкты, – диделәр. 52 – Ања кайсы сәгатьтә хәл керде? – дигән соравына, алар ања: – Кичә кµндезге сәгать берләрдә бизгәк аннан китте, – дип ђавап бирделәр. 53 Гайсәнењ «Улыњ савыкты» дигән сүзләренењ нәкъ шул сәгатьтә әйтелгәнен ањлагач, әти кеше үзе дә, аныњ йортындагыларныњ барысы да Гайсәгә иман китерделәр. 54 Бу Гайсәнењ Яћүдиядән Гәлиләягә килгәч күрсәткән икенче могђизалы галәмәте иде. 1 Шуннан соњ Гайсә яћүдләрнењ Иерусалимда булган бер бәйрәменә килде. 2 Иерусалимда Сарык капкасы янында яћүдчә Бәйтхазда дип аталган буа баганалардан торган, түбәле биш корылма белән уратып алынган иде. 3 Анда бик күп авырулар: сукырлар, аксаклар ћәм паралич суккан кешеләр су кузгалуын кµтеп яталар иде. 4 Чµнки, вакыт-вакыт, Раббыныњ бер фәрештәсе, буага тµшеп, суны болгата, ћәм, су болгану белән, ања беренче булып кергән кеше теләсә нинди авырудан да савыга икән. 5 Шунда утыз сигез ел буе авырып ятучы бер кеше бар иде. 6 Гайсә, ул кешене күреп ћәм аныњ озак вакыт урын µстендә ятуын белеп, аннан: – Савыгырга телисењме? – дип сорады. 7 Авыру Ања: – Әйе, Әфәндем. Ләкин су болганган вакытта мине буага тµшерер кеше юк, мин анда барып ђиткәнче, башка берәү инде тµшеп µлгергән була, – дип ђавап бирде. 8 – Тор, ятагыњны ал да йµр, – диде ања Гайсә. 9 Кеше шунда ук терелде ћәм ятагын алып йµреп китте. Бу хәл шимбә кµнне булганга күрә, 10 яћүдләр савыккан кешегә: – Бүген шимбә кµн, безнењ канун буенча, син ятагыњны алып йµрергә тиеш түгел, – диделәр. 11 Ул аларга: – Мине савыктырган Кеше миња: «Ятагыњны ал да йµр», – дип әйтте, – диде. 12 Ањардан: – Сиња: «Ятагыњны ал да йµр», – дип әйткән Кеше кем Ул? – дип сорадылар. 13 Гайсә ђыелган халык арасына кереп югалганга, савыккан кеше Аныњ кем икәнен белми иде. 14 Соњрак, Гайсә аны Аллаћы Йортында очратып: – Менә син савыктыњ. Сиња тагын да начаррак булмасын µчен, инде моннан соњ гµнаћ кылма, – диде. 15 Ул кеше, яћүдләр янына барып, үзен савыктыручыныњ Гайсә икәнен әйтте. 16 Шушы эшне шимбә кµнне эшләгәне µчен, яћүдләр Гайсәне эзәрлекли башладылар. 17 Гайсә аларга: – Минем Атам ћәрвакыт эшли, Мин дә эшлим, – дип ђавап бирде. 18 Яћүдләр Аны шимбә кµнен бозуы µчен генә түгел, бәлки, бигрәк тә Аллаћыны үземнењ Атам дип атап, үзен Аллаћыга тињләгәне µчен дә үтерергә теләделәр. 19 Гайсә аларныњ бу теләкләренә: – Сезгә хак сүз әйтәм: Атасыныњ нәрсә эшләвен күрмичә, Улы үзе ћичнәрсә дә эшли алмас, – диде. – Атасы нәрсә эшләсә, Улы да шуны эшләр. 20 Ата үзенењ Улын ярата ћәм үзе эшләгән ћәр эшен Ања күрсәтә. Ул Ања сезнењ исегез китәрлек моннан да зуррак эшләр күрсәтер әле. 21 Ата үлгәннәрне терелтеп ђанландырган кебек, Улы да, кемне теләсә, шуны ђанландыра. 22 Ата беркемне дә хµкем итми, ә үзен ихтирам иткән кебек, Улын да ћәркем ихтирам итсен µчен, Ул бµтен хµкемне Улына тапшырды. Кем Улын ихтирам итми, шул Аны ђибәргән Атаны да ихтирам итми. 24 Сезгә хак сүз әйтәм: Минем сүземне тыњлаучы ћәм Мине Ђибәрүчегә иман итүче кеше мәњгелек тормышка ия була. Ул кеше хµкемгә дучар булмаячак, чµнки инде үлемнән тормышка күчте. 25 Сезгә хак сүз әйтәм: Аллаћы Улыныњ тавышын ишетеп үлгәннәр тереләчәк вакыт ђитә ћәм ул вакыт килеп ђитте дә инде. 26 үзендә тормыш булган кебек, Улында да булсын дип, Ата Улына тормыш бирде. 27 Ата Улына хµкем итү хокукын да бирде, чµнки Ул – Адәм Улы. 28 Моња гађәпләнмәгез, чµнки кабердәгеләрнењ ћәммәсе Аллаћы Улыныњ тавышын ишетеп, яхшылык эшләгәннәр – яшәү µчен, ә явызлык эшләгәннәр – хµкем ителү µчен каберләрдән чыгачак вакыт якынлашып килә. 30 Мин үземнән үзем бернәрсә эшли алмыйм. Ничек ишетсәм, шулай хµкем итәм, ћәм Минем хµкемем гадел, чµнки Мин үз ихтыярымны түгел, бәлки Мине Ђибәрүченењ ихтыярын эзлим. 31 – Әгәр дә Мин үзем үземнењ хакта шаћитлек бирәм икән, Минем шаћитлегем бернигә дә тормас иде. 32 Минем хакта шаћитлек бирүче башка Берәү бар, ћәм Мин беләм: Аныњ Минем хакта биргән шаћитлеге хак. 33 Сез Яхъя пәйгамбәр янына кешеләр ђибәрдегез, ћәм ул хакыйкать хакында шаћитлек бирде. 34 Ләкин Мин кешеләрнењ шаћитлегенә мохтађ түгел, ә боларны сез котылсын µчен сµйлим. 35 Яхъя – янучы ћәм нур бирүче яктырткыч иде, ә сез аныњ яктылыгы астында бераз вакыт кына куанырга теләдегез. 36 Әмма Минем шаћитлегем Яхъяныкыннан зуррак: Мин Атаныњ тµгәлләргә дип Миња биргән эшләрен башкарам. Мин эшләгән шул эшләр Мине Атам ђибәргән булуына шаћитлек бирәләр. 37 Мине ђибәргән Ата Минем хакта үзе шаћитлек бирде. Сезнењ беркайчан да Аныњ тавышын ишеткәнегез, йµзен күргәнегез юк. 38 Аныњ сүзе сездә тормый, чµнки сез Ул ђибәргән Затка ышанмыйсыз. 39 Мәњгелек тормышка ия булырга теләп, сез Изге язмада язылганнарны тикшерәсез, ә алар нәкъ Минем хакта шаћитлек бирәләр. 40 Әмма сез тормыш алу µчен Минем яныма килергә теләмисез. 41 Кешеләрнењ Мине данлауларына мохтађлыгым юк, 42 ә Мин сезне беләм: сездә Аллаћыны ярату юк. 43 Мин Атам исеменнән килдем – сез Мине кабул итмисез, ә үз исеменнән килгәнне кабул итәсез. 44 Сез бер-берегездән дан кабул итәсез, ә бердәнбер Аллаћыдан булган данны эзләмисез. Шулай булгач, сез ничек итеп ышана алырсыз икән? 45 Мин сезне Атам алдында гаепләрмен дип уйламагыз. Сезне гаепләүче – сез µмет баглаган Муса. 46 Сез Мусага ышансагыз, Миња да иман китерер идегез, чµнки ул Минем хакта язды. 47 Ул язганнарга ышанмый торып, Минем сүзләремә ничек ышанырсыз? 1 Шуннан соњ Гайсә Гәлиләя дињгезенењ аръягына китте. Ул дињгез, шулай ук, Тибериас дињгезе дип тә атала иде. 2 Авыруларны савыктырган могђизалы галәмәтләрен күреп, Аныњ артыннан бик күп халык иярде. 3 Гайсә, тауга менеп, шәкертләре белән бергә утырды. 4 Яћүдләрнењ Коткарылу бәйрәме якынлашып килә иде. 5 Гайсә күзләрен күтәрде ћәм үзенә таба күп халыкныњ килүен күреп, Филипкә: – Аларны ашату µчен икмәкне кайдан сатып алырбыз икән? – диде. 6 Ул бу сүзләрне Филипне сынау µчен генә әйтте, чµнки нәрсә эшләячәген үзе белә иде. 7 Филип: – Аларныњ ћәрберсенә аз-аз гына бирү µчен дә ике йµз динарлык икмәк ђитмәс, – дип ђавап бирде. 8 Шәкертләренењ берсе, Шимун Петернењ энесе Әндри: 9 – Монда бер малайныњ биш арпа икмәге ћәм ике балыгы бар, әмма мондый күп халык µчен ул нәрсә инде? – диде. 10 – Аларга утырырга кушыгыз, – диде Гайсә. Ул урында исә чирәм күп иде. Шулай итеп, биш мењ чамасы ир-ат чирәмгә утырды. 11 Гайсә, икмәкне алып, шµкрана итеп, утыручыларга µләште; балыклар белән дә шулай эшләгәннән соњ, ћәркемгә теләгән кадәр бирде. 12 Ћәммәсе ашап туйгач, шәкертләренә: – Калган сыныкларны ђыеп алыгыз, бернәрсә дә әрәм булмасын, – диде. 13 Кешеләр ашаган биш арпа икмәктән калган сыныклар белән унике кәрзинне тутырдылар. 14 Гайсә эшләгән могђизалы галәмәтне күреп, кешеләр: – Дµньяга килергә тиеш булган Пәйгамбәр, чынлап та, Шушыдыр, – диештеләр. 15 Гайсә исә, аларныњ үзен кµч белән патша итеп куярга теләүләрен белеп, үзе генә тагын тауга менеп китте. 16 Кич ђиткәч, Гайсәнењ шәкертләре дињгез буена тµштеләр дә, 17 кµймәгә утырып, дињгезнењ аръягына, Кәпәрнаумга таба йµзеп киттеләр. Карањгы тµште, ә Гайсә исә ћаман күренмәде. 18 Дињгездә каты ђил купканлыктан, дулкыннар кµчәйде. 19 Биш-алты чакрым чамасы киткәннән соњ, су µстеннән атлап кµймәгә якынлашып килүче Гайсәне күреп, куркып калдылар. 20 Әмма Гайсә аларга: – Бу – Мин! Курыкмагыз! – диде. 21 Алар Аны кµймәгә алырга теләделәр, ләкин нәкъ шул чакта кµймә алар бара торган ярга килеп туктады. 22 Икенче кµнне дә халык дињгез ярында тора иде әле. Алар анда бер генә кµймә булуын, ул кµймәгә шәкертләрнењ генә утырып китүен, ә Гайсәнењ анда утырмаганын күргәннәр иде. 23 Кешеләр Раббы шµкрана итеп биргән икмәкне ашаган урынга Тибериас шәћәреннән башка кµймәләр дә килеп туктадылар. 24 Шулай итеп, Гайсәнењ дә, Аныњ шәкертләренењ дә анда юклыгын күргәч, халык, кµймәләргә утырып, Кәпәрнаумга Гайсәне эзләргә китте. 25 Аны дињгезнењ аръягында эзләп тапкач: – Остаз! Син монда кайчан килдењ? – дип сорадылар. 26 Гайсә аларга: – Сезгә хак сүз әйтәм: сез Мине могђизалы галәмәтләр күргәнгә түгел, бәлки туйганчы икмәк ашаганга эзлисез. 27 Фани ризык µчен түгел, бәлки мәњгелек тормыш бирә торган ризык µчен тырышыгыз. Аны сезгә Адәм Улы бирәчәк, чµнки Аллаћы Ата, Аны хуплап, үзенењ тамгасын салды, – диде. 28 Аннан соњ алар: – Аллаћы эшләрен башкару µчен безгә нәрсә эшләргә кирәк? – дип сорадылар. 29 – Ул Кемне ђибәргән булса, сез Шуња иман итегез, Аллаћыныњ эше менә шул, – дип ђавап бирде Гайсә. 30 Алар Ања әйттеләр: – Сиња иман китерерлек нинди галәмәт күрсәтерсењ? Нәрсә кылырсыњ? 31 Безнењ ата-бабаларыбыз чүлдә манна ашаганнар. Бу турыда Изге язмада: «Ул аларга ашар µчен күктән икмәк бирде», – дип язылган. 32 Гайсә аларга: – Сезгә хак сүз әйтәм: сезгә күктән икмәкне Муса түгел, бәлки, хак икмәкне күктән Минем Атам бирә. 33 Аллаћы икмәге Ул – күктән ињеп, дµньяга тормыш Бирүче, – диде. 34 Алар Гайсәгә: – Әфәндем! Безне ћәрвакыт шундый икмәк белән тәэмин итеп торчы, – диделәр. 35 Гайсә исә аларга әйтте: – Мин – тормыш икмәге: Минем янга килүче ћичкайчан ачыкмас, Миња иман китерүче ћичкайчан сусамас. 36 Ләкин Мин сезгә: сез Мине күрдегез, әмма Миња иман китермисез, – дидем. 37 Атам Миња юллаган ћәркем Миња киләчәк ћәм Миња килүчене ћичкайчан куып ђибәрмәячәкмен, 38 чµнки Мин үз ихтыярымны түгел, бәлки Мине ђибәргән Атам ихтыярын башкару µчен күктән ињдем. 39 Мине ђибәргән Атамныњ ихтыяры исә шул: Ул биргән беркемне югалтмыйча, соњгы кµндә үледән терелтергә тиешмен. 40 Мине ђибәргән Атамныњ ихтыяры шул: Улын күрүче ћәм Улына иман китерүче ћәркемнењ мәњгелек тормышы булсын, Мин аны соњгы кµндә терелтеп торгызачакмын. 41 Яћүдләр, Аныњ: «Мин – күктән ињгән икмәк», – дигән сүзләренә ризасызлык белдереп, үзара: 42 – Бу Йосыф улы Гайсә түгелме соњ? Без Аныњ атасын да, анасын да беләбез бит. Ничек Ул: «Мин күктән ињдем», – дип сµйли ала икән? – диештеләр. 43 Гайсә аларга ђавап бирде: – үзара сукранышмагыз: 44 Мине ђибәргән Ата алып килмәсә, Минем яныма беркем дә килә алмый, Мин исә шул кешене соњгы кµндә терелтеп торгызачакмын. 45 Пәйгамбәрләрнењ язмаларында: «Ћәммәсе дә Аллаћы тарафыннан µйрәтеләчәк», – дип язылган. Атадан ишетеп µйрәнүче ћәркем Минем янга килә. 46 Бу әле кем дә булса Атаны күргән дигән сүз түгел; Аллаћыдан Килүче генә Атаны күрде. 47 Сезгә хак сүз әйтәм: Миња иман итүченењ мәњгелек тормышы бар. 48 Мин – тормыш икмәге. 49 Сезнењ аталарыгыз чүлдә манна ашадылар ћәм үлделәр. 50 Күктән ињүче икмәк исә шундый ки, аны ашаучы үлмәс. 51 Мин – күктән ињгән тере икмәк, бу икмәкне ашаучы мәњге яшәр. Мин бирәчәк икмәк исә – ул Минем тәнем. Мин аны дµнья яшәсен µчен бирәчәкмен. 52 Шуннан соњ яћүдләр ачуланышып: – Бу Кеше ничек үзенењ тәнен безгә ашар µчен бирә алыр икән? – дип үзара бик каты бәхәсләштеләр. 53 Гайсә исә аларга әйтте: – Сезгә хак сүз әйтәм: Адәм Улыныњ тәнен ашамасагыз ћәм Аныњ канын эчмәсәгез, үзегездә тормыш булмаячак. 54 Минем тәнемне ашап, Минем канымны эчүченењ мәњгелек тормышы бар. Мин аны соњгы кµндә терелтеп торгызачакмын. 55 Минем тәнем – чын ризык, Минем каным – чын эчемлек. 56 Минем тәнемне ашап, Минем канымны эчүче Миндә кала, Мин ањарда калам. 57 Мине тере Атам ђибәрде ћәм Мин Атам аша яшим, шулай ук Мине ашаучы да Минем аша яшәячәк. 58 Бу – күктән ињгән икмәк. Ул икмәк сезнењ аталарыгыз ашаган манна кебек түгел: алар үлгәннәр. Ә бу икмәкне ашаучы мәњге яшәячәк. 59 Ул боларны Кәпәрнаумда µйрәткән вакытта гыйбадәтханәдә сµйләде. 60 Гайсәнењ күп шәкертләре, бу сүзләрне ишеткәннән соњ: – Нинди авыр сүзләр! Боларны кем тыњлый алсын? – диделәр. 61 Әмма Гайсә күњеленнән шәкертләренењ сукрануларын белеп: – Сезне шушы рәнђетәме? 62 Адәм Улыныњ элек булган урынына күтәрелүен күрсәгез нәрсә булыр? 63 Рух Ул – тормыш бирүче, кешенењ кµче ћичнинди файда китерми; Мин сезгә сµйләгән сүзләр – рух ћәм тормыш. 64 Әмма арагызда иман итмәүчеләр дә бар, – дип әйтте. Чµнки Гайсә кемнењ иман итмәвен ћәм кемнењ үзенә хыянәт итәчәген баштан ук белде. 65 Ул сүзен дәвам итеп: – Менә шуныњ µчен Мин сезгә, Атам ђибәрмәсә, Минем янга беркемнењ дә килә алмаячагын әйттем, – диде. 66 Шул вакыттан башлап Гайсәнењ күп кенә шәкертләре Аннан аерылып киттеләр ћәм башка Аныњ белән бергә йµрмәделәр. 67 Шуннан соњ Гайсә унике шәкертеннән: – Сез дә китәргә теләмисезме? – дип сорады. 68 Шимун Петер Ања: – Раббым! Без кем янына барыйк соњ? Мәњгелек тормыш сүзләре Синдә бит. 69 Без Сиња иман итәбез, Сине Аллаћыныњ Изге Заты дип таныйбыз, – дип ђавап бирде. 70 Гайсә аларга: – Мин сезне – уникене сайлап алдым түгелме? Әмма сезнењ арада берегез иблис, – диде. 71 Ул бу сүзләрне, үзенә хыянәт итәчәк, уникенењ берсе булган Шимун улы Яћүд Искариот хакында әйтте. 1 Шуннан соњ Гайсә, яћүдләрнењ Аны үтерергә эзләгәнлекләре сәбәпле, Яћүдиядә йµрергә теләмәде. Шуња күрә Ул Гәлиләядә йµрергә булды. 2 Яћүдләрнењ Чатыр кору бәйрәме якынлаша иде, ћәм 3 энеләре: – Гәлиләядән Яћүдиягә бар, Син эшләгән эшләрне шәкертләрењ дә күрсен. 4 Әгәр кеше үзен танытырга тели икән, эшен яшерен рәвештә эшләми. Шундый эшләр эшлисењ икән, үзењне дµньяга күрсәт, – диделәр. 5 Ања хәтта энеләре дә иман итмәделәр. 6 Гайсә аларга әйтте: – Минем вакыт әле килеп ђитмәде, ә сезнењ µчен ћәркайчан вакыт. 7 Дµнья сезгә нәфрәт белән карамый, ә Миња нәфрәтен күрсәтә, чµнки Мин эшләренењ явыз булганлыгына ћәрвакыт шаћитлек биреп торам. 8 Сез бәйрәмгә барыгыз, ә Мин бармыйм, чµнки Минем вакыт әле ђитмәде. 9 Ул аларга шулай диде ћәм Гәлиләядә калды, 10 әмма, энеләре киткәч, яшерен рәвештә үзе дә бәйрәмгә барды. 11 Яћүдләр исә: – Ул кайда икән? – дип, Аны бәйрәмдә эзләп йµрделәр. 12 Аныњ хакында халык арасында күп сүзләр йµрде. Кайберләре: – Ул яхшы Кеше, – диде, башкалары исә: – Юк, Ул халыкны аздыра, – дип сµйләде. 13 Әмма, яћүдләрдән куркып, Аныњ хакында беркем дә ачык итеп сµйләмәде. 14 Ә инде бәйрәм уртасында Гайсә Аллаћы Йортына кереп µйрәтә башлады. 15 Яћүдләр: – Бу Кеше каян белә икән, Ул бит укымаган? – дип гађәпләнделәр. 16 Гайсә аларга әйтте: – Минем µйрәтүем үземнеке түгел, бәлки Мине Ђибәрүченеке. 17 Аныњ ихтыярын башкарырга теләгән кеше бу µйрәтүнењ Аллаћыданмы икәнен яки үземнән генә сµйлим микәнен белер. 18 үз исеменнән сµйләүче үзенә дан эзли, ә үзен Ђибәрүченењ данын эзләүче эчкерсез ћәм Ањарда ялган юк. 19 Муса сезгә канун бирде түгелме? Ә сезнењ берегез дә аны үтәми. Ни µчен Мине үтерергә йµрисез? 20 Кешеләр: – Сиња ђен кагылдымы әллә? Кем Сине үтерергә йµри? – диделәр. 21 Гайсә сүзен дәвам итте: – Мин бер эш эшләдем ћәм сез ћәммәгез шуња гађәпләнәсез. 22 Муса сезгә сµннәт бирде, – гәрчә ул Мусадан түгел, бәлки аталардан килә, – шуња күрә шимбә кµнне ир баланы сµннәткә утыртасыз. 23 Муса кануны бозылмасын дип, шимбә кµнне ир бала сµннәткә утыртыла икән шимбә кµнне бер кешене бµтенләй савыктырганым µчен нигә Миња ачуыгыз килә? 24 Тышкы күренешкә генә карап хµкем итмәгез, бәлки дµрес хµкем итегез. 25 Шунда кайбер иерусалимлылар бер-берсенә: – Бу әллә яћүдләрнењ башлыклары үтерергә теләгән Кешеме? 26 Әнә Ул ачыктан-ачык сµйли, ә алар Ања бер сүз дә әйтмиләр: әллә Аны чыннан да Мәсих дип уйлыйлар микән? 27 Әмма, Мәсих килгәндә, Аныњ кайдан икәнлеген беркем дә белмәс. Без исә бу Кешенењ кайдан икәнен беләбез, – диделәр. 28 Гайсә, Аллаћы Йортында µйрәткәндә, тавышын кµчәйтеп, болай диде: – Сез Мине беләсез ћәм кайдан икәнемне дә беләсез. Ләкин Мин үземнән үзем килмәдем, ћәм Мине Ђибәрүче хак. Сез Аны белмисез, 29 ә Мин Аны беләм, чµнки Мин Аннан килдем, Мине Ул ђибәрде. 30 Алар Гайсәне тотып алырга теләделәр, ләкин берсе дә Ања кул тидермәде, чµнки Аныњ вакыты килеп ђитмәгән иде әле. 31 Халык арасында исә, күп кешеләр Ања иман китерделәр ћәм: – Мәсих килгәч, бу Зат күрсәткәннән дә күбрәк илаћи билгеләр күрсәтер микән? – диештеләр. 32 Фарисейләр халыкныњ Гайсә хакында шундый сүз йµрткәннәрен ишеттеләр, ћәм баш руханилар белән фарисейләр, Аны тотып алу µчен, тәртип саклаучыларны ђибәрделәр. 33 Гайсә: – Мин сезнењ арада озак булмам, тиздән үземне Ђибәрүче янына кире кайтачакмын. 34 Мине эзләрсез, әмма тапмассыз. Мин булачак урынга сез килә алмассыз, – дип әйтте. 35 Шунда яћүдләр үзара: – Без таба алмаслык нинди урынга китмәкче була икән? Әллә греклар арасына таралып яшәүче безнекеләр янына китеп, грекларны µйрәтергә тели микән? 36 Аныњ: «Мине эзләрсез, әмма тапмассыз. Мин булачак урынга сез килә алмассыз», – дигән сүзләре нәрсәне ањлата икән? – диештеләр. 37 Бәйрәмнењ соњгы, бµек кµнендә Гайсә торып басты ћәм кµчле тавыш белән әйтте: – Сусаган кеше Минем янга килсен ћәм эчсен. 38 Миња иман итүченењ, Изге язмада әйтелгәнчә: «күњел түреннән елгалар булып тереклек суы агачак». 39 Ул моны үзенә иман китергәннәр алачак Рух хакында әйтте; әле Гайсә данланмаганга, аларга Изге Рух бирелмәгән иде. 40 Аныњ бу сүзләрен тыњлап торган халык арасында кайберләре: – Ул – чынлап та вәгъдә ителгән Пәйгамбәр, – диделәр. 41 Берләре: – Бу – Мәсих. Ә башкалары: – Мәсих Гәлиләядән килер микән? 42 Изге язмада, Мәсих Давыт нәселеннән булачак ћәм Давыт шәћәреннән – Бәйтлехемнән киләчәк, дип язылган түгелме? – диделәр. 43 Шулай итеп, халык арасында Гайсә хакында бәхәс чыкты. 44 Кайберләре Аны тотып алырга теләделәр, ләкин берсе дә Ања кул тидермәде. 45 Тәртип саклаучылар баш руханилар белән фарисейләр янына кайткач, алардан: – Ни µчен Аны тотып китермәдегез? – дип сорадылар. Тегеләр: 46 – Берәүнењ дә ћичкайчан ул Кеше сµйләгән кебек сµйләгәне юк, – дип ђавап бирделәр. 47 Фарисейләр аларга: – Әллә сез дә алдандыгызмы? 48 Башлыкларныњ яки фарисейләрнењ берәрсе Ања иман китердеме? 49 Ә канунны белмәүче бу халык ләгънәт ителгән. 50 Шунда фарисейләрнењ берсе, Никәдим атлысы, ул элегрәк Гайсә янына килеп киткән иде: 51 – Башта кешене тыњламыйча ћәм аныњ нәрсә эшләгәнен белмичә безнењ канун аны хµкем итәме? – диде. 52 – Әллә син дә Гәлиләядәнме? Тикшереп кара ћәм күрерсењ: Гәлиләядән ћич тә пәйгамбәр чыкмас, – дип ђавап бирделәр ања. 53 Барысы да µйләренә таралгач, 1 Гайсә Зәйтүн тавына китте. 2 Иртә белән Ул яњадан Аллаћы Йортына килде ћәм Аныњ янына күп халык ђыелды. Ул, утырып, аларны µйрәтә башлады. 3 Шулчак канунчылар ћәм фарисейләр, уйнашлыкта тотылган бер хатынны алып килеп, уртага бастырып куйдылар 4 ћәм Гайсәгә: – Остаз! Бу хатын зина кылганда тотылды. 5 Канунда Муса мондыйларны ташлар атып үтерергә әмер бирә, ә Син нәрсә әйтерсењ? – диделәр. 6 Алар моны, Гайсәне сынау µчен, Аны гаепләргә берәр сылтау табарбыз, дигән уй белән әйттеләр. Әмма Гайсә, чүгәләп, бармагы белән ђиргә яза башлады. 7 Ләкин алар сорауларын кабат биргәнгә, Ул торып басты ћәм аларга: – Сезнењ кайсыгыз гµнаћсыз, шул башлап ања таш атсын, – диде. 8 Ћәм, тагын чүгәләп, ђиргә язуын дәвам итте. 9 Алар исә, моны ишеткәч, µлкәннәреннән башлап бер-бер артлы чыгып киттеләр. Гайсә уртада басып торган хатын белән генә калды. 10 Гайсә торып басып: – Сењлем! Кайда алар? Сине беркем дә хµкем итмәдеме? – дип сорады. 11 Хатын исә: – Беркем дә, Әфәндем! – диде. Гайсә ања: – Мин дә сине хµкем итмим: бар, башка гµнаћ кылма, – диде. 12 Гайсә тагын халыкка сµйләде. Ул: – Мин – дµньяга яктылык. Минем артымнан баручы карањгылыкта йµрмәячәк, бәлки аныњ тормыш бирүче яктылыгы булачак, – дип әйтте. 13 Шуннан соњ фарисейләр Ања: – Син үзењ хакында үзењ шаћитлек бирәсењ, Синењ шаћитлегењ хак түгел, – диделәр. 14 Гайсә исә аларга: – Мин үзем хакында үзем шаћитлек бирсәм дә, Минем шаћитлегем хак, чµнки кайдан килеп кая баруымны беләм, ә сез Минем кайдан килеп кая баруымны белмисез. 15 Сез кешеләр үлчәме буенча хµкем итәсез, ә Мин беркемне дә хµкем итмим. 16 Мин хµкем итсәм дә, Минем хµкемем хак, чµнки Мин үзем генә түгел, Мине ђибәрүче Ата белән бергә Мин. 17 Сезнењ кануныгызда да: «Ике кешенењ шаћитлеге хак», – дип язылган. 18 Мин үзем хакында үзем шаћитлек бирәм ћәм Минем хакта Мине ђибәргән Ата шаћитлек бирә, – дип ђавап бирде. 19 Шуннан соњ Гайсәдән: – Кайда Синењ атањ? – дип сорадылар. Гайсә: – Сез Мине дә, Атамны да белмисез. Әгәр Мине белсәгез, Атамны да белер идегез, – диде. 20 Гайсә бу сүзләрне Аллаћы Йортында µйрәткәндә сәдака сандыгы янында әйтте. Берсе дә Ања кул тидермәде, чµнки Аныњ вакыты әле килеп ђитмәгән иде. 21 Гайсә аларга янә: – Мин китәм. Сез Мине эзләрсез. Сез үз гµнаћыгыз белән үләрсез. Мин китәчәк урынга сез килә алмассыз, – дип әйтте. 22 Яћүдләр: – Ул үзен үзе үтерәчәк микәнни? Чµнки: «Мин китәчәк урынга сез килә алмассыз», – ди бит, – диештеләр. 23 Ул аларга: – Сез түбәннән, Мин югарыдан. Сез бу дµньяныкы, Мин бу дµньяныкы түгел, – диде. 24 – Сез Минем мәњге бар икәнемә ышанмасагыз, үз гµнаћларыгыз белән үләрсез. Шуња күрә Мин сезгә: «Сез гµнаћларыгыз белән үләрсез», – дидем. 25 Шуннан соњ Гайсәдән: – Кем соњ Син? – дип сорадылар. – Мин сезгә үземнењ кемлегемне инде күптән әйтәм, – диде аларга Гайсә. – 26 Сезнењ хакта күп сµйләп, сезне хµкем итә алыр идем. Әмма Мине Ђибәрүче хак, ћәм Аннан нәрсә ишетсәм, Мин дµньяга шуны сµйлим. 27 Алар Гайсәнењ Ата хакында сµйләвен ањламадылар. 28 Гайсә аларга әйтте: – Сез Адәм Улын күтәргәч, Минем мәњге бар икәнемне ћәм үзлегемнән ћичнәрсә эшләмәвемне, бәлки, Атам ничек µйрәткән булса, шулай сµйләвемне белерсез. 29 Мине Ђибәрүче Минем белән. Атам Мине ялгыз калдырмады, чµнки Мин ћәрвакыт Ул теләгән эшләрне генә эшлим. 30 Ул шушы сүзләрне сµйләгән чакта күпләр Ања иман китерделәр. 31 Гайсә үзенә иман китергән яћүдләргә: – Минем сүзләремне тотсагыз, чыннан да Минем шәкертләрем булырсыз. 32 Хакыйкатьне белерсез ћәм хакыйкать сезне ирекле итәр, – дип әйтте. 33 – Без Ибраћим нәселеннән, – диделәр алар Ања, – ћәм беркайчан да ћичкемнењ дә колы булмадык. Ничек соњ Син: «Ирекле булырсыз», – дисењ? 34 – Сезгә хак сүз әйтәм: гµнаћ кылучы ћәркем – гµнаћ колы. 35 Кол µйдә мәњге тормый, ә атаныњ улы анда мәњге тора. 36 Шулай итеп, Улы сезне ирекле итсә, сез чын мәгънәсендә ирекле булачаксыз. 37 Мин сезнењ Ибраћим нәселеннән булуыгызны беләм, әмма, Минем сүзләремә сездә урын булмаганга күрә, сез Мине үтерергә йµрисез. 38 Мин Атам янында күргәннәрем хакында сµйлим, ә сез үз атагыз янында ишеткәннәрне эшлисез, – диде аларга Гайсә. 39 Алар, ђавап биреп: – Безнењ атабыз – Ибраћим, – диделәр. Гайсә аларга әйтте: – Сез Ибраћим балалары булсагыз, Ибраћим эшләрен эшләр идегез. 40 Ә хәзер Мине, Аллаћыдан ишеткән хакыйкатьне сµйләгән Бәндәне, үтерергә йµрисез. Ибраћим алай эшләмәде. 41 Сез үз атагызныњ эшләрен эшлисез. Алар Ања: – Без уйнаштан тумаган, безнењ Атабыз бер генә: Ул – Аллаћы, – диделәр. 42 Гайсә аларга әйтте: – Атагыз Аллаћы булса, сез Мине яратыр идегез, чµнки Мин Аллаћыдан килдем. Мин үзлегемнән килмәдем, Мине Ул ђибәрде. 43 Ни µчен сез Мин сµйләгәннәрне ањламыйсыз? Чµнки сез Минем сүземне тыњлый алмыйсыз. 44 Сезнењ атагыз – иблис, ћәм сез атагызныњ теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады ћәм хәзер дә тотмый, чµнки ањарда хакыйкать юк. Ул, ялган сµйләгән вакытта, үзенекен сµйли, чµнки ул – ялганчы ћәм ялганныњ атасы. 45 Ә сез, Мин хакыйкатьне сµйләгәнгә күрә, Минем сүзләремә ышанмыйсыз. 46 Минем гµнаћта гаепле булуымны кайсыгыз исбат итә алыр? Әгәр хакыйкатьне сµйлим икән, ни µчен Минем сүзләремә ышанмыйсыз? 47 Кем Аллаћыдан булса, ул Аллаћы сүзләрен тыњлар; ә сез, Аллаћыдан булмаганга күрә, тыњламыйсыз. 48 Моња яћүдләр: – Син самареяле, Синењ эчењдә ђен бар, – әллә бу дµрес түгелме? – диделәр. 49 Гайсә ђавап бирде: – Миндә ђен юк. Мин Атамны хµрмәт итәм, ә сез Мине хур итәсез. 50 Хәер, Мин үземә дан эзләмим, ә эзләүче башка Берәү бар ћәм Ул хµкем итә. 51 Сезгә хак сүз әйтәм: кем Минем сүземне тота, ул ћичкайчан үлем күрмәячәк. 52 Яћүдләр Ања: – Менә хәзер Синдә ђен барлыгына ћич шигебез калмады: Ибраћим да, пәйгамбәрләр дә үлгәннәр, ә Син: «Кем Минем сүземне тота, ул беркайчан да вафат булмас», – дисењ. 53 Син атабыз Ибраћимнан да бµегрәкме? Ул үлгән, пәйгамбәрләр дә үлгәннәр. Син үзењне кем дип саныйсыњ? 54 Гайсә ђавап бирде: – үземне үзем данлыйм икән, Минем даным буш булыр. Сез «Аллаћыбыз» дип атаган Атам Мине данлый. 55 Сез Аны белмисез, ә Мин Аны беләм. Аны белмим дисәм, сезнењ кебек ялганчы булыр идем; әмма Мин Аны беләм ћәм Аныњ сүзен тотам. 56 Сезнењ атагыз Ибраћим Минем кµнемне күрәчәгенә шатланды. Ул аны күреп куанды. 57 Яћүдләр Аныњ бу сүзләренә: – Сиња әле илле яшь тә юк, ә Син Ибраћимны күрдењме? – диделәр. 58 Гайсә аларга әйтте: – Сезгә хак сүз әйтәм: Ибраћим булганга кадәр Мин бар. 59 Шул чакта алар, Ања ыргыту µчен, кулларына ташлар алдылар, әмма Гайсә, яшеренеп, Аллаћы Йортыннан чыгып китте. 1 үтеп барышлый, Гайсә тумыштан ук сукыр бер кешене күрде. 2 Шәкертләре Аннан: – Остаз! Бу кешенењ сукыр булып тууы кемнењ гµнаћыннан: бу кеше үзе гµнаћ кылганмы, әллә ата-анасымы? – дип сорадылар. 3 Гайсә ђавап бирде: – Бу кеше үзенењ гµнаћы µчен дә, ата-анасыныњ кылган гµнаћы µчен дә сукыр түгел. Ул, аныњ авыруы аша Аллаћы эшләре күренсен µчен, сукыр булып туды. 4 Кµн үткәнче без Мине Ђибәрүченењ эшләрен башкарырга тиешбез. Тµн ђитә, ул чакта ћичкем берни эшли алмас. 5 Мин дµньяда вакытта, Мин – дµньяга яктылык. 6 Шулай дип, Ул ђиргә тµкерде, тµкереге белән лай ясады, шул лайны сукырныњ күзләренә сµртте дә 7 ања: – Шилуах буасына барып юын, – диде. (Шилуах – «Ђибәрелгән» дигән мәгънәдә.) Ул барып юынды ћәм күзләре күрә торган булып кайтты. 8 Аныњ күршеләре ћәм элек хәер сорашып утыруын күргән кешеләр: – Бу соњ, теге, хәер сорашып утырган кеше түгелме? – диделәр. 9 Кайберләре: «Бу – шул», ә кайберләре: «Шуња охшаган», – диделәр. Сукыр үзе исә: – Мин шул кеше, – дип әйтә иде. 10 Аннан: – Күзләрењ ничек ачылды соњ? – дип сорадылар. 11 Ул ђавап биреп: – Гайсә атлы Кеше лай ясап күзләремә сµртте, аннан: «Шилуах буасына барып юын», – диде. Мин барып юындым ћәм күзләрем ачылды, – диде ул. 12 Аннан: «Ул Кеше кайда?» – дип сорагач: – Мин белмим, – дип ђавап бирде. 13 Элек сукыр булган бу кешене фарисейләр янына алып бардылар. 14 Ә Гайсә лай ясап сукырныњ күзләрен ачкан кµн – шимбә кµн иде. 15 Фарисейләр дә аннан ничек күрә башлавы хакында сораштылар. Ул аларга: – Ул минем күзләремә лай сылады, мин юындым да күрә башладым, – диде. 16 Кайбер фарисейләр исә: – Бу Кеше шимбә кµнне тотмый, шуња күрә Ул Аллаћыдан түгел, – дип әйттеләр. Ә башкалары: – Гµнаћлы кеше мондый могђизалы галәмәтләрне ничек эшли алсын? – диделәр. Ћәм алар арасында бәхәс чыкты. 17 Әлеге сукырга: – Син Аныњ турында нәрсә әйтерсењ, Ул бит синењ күзләрењне ачты, – диделәр. – Ул – Пәйгамбәр, – дип ђавап бирде сукыр. 18 Әмма яћүдләр, күзләре ачылган кешенењ ата-анасын чакырганчы, аныњ сукыр булганына ћәм күрә башлавына ышанмадылар. 19 – Тумыштан сукыр дигән улыгыз шушымы? Әмма хәзер ул ничек күрә ала? – дип сорадылар алар. 20 Ата-анасы аларга: – Без аныњ улыбыз икәнен ћәм сукыр булып туганын беләбез. 21 Ә аныњ ничек күрә башлавын да, күзләрен кем ачканын да белмибез. Ул инде балигъ булган, үзеннән сорагыз, үзе хакында үзе сµйләсен, – дип ђавап бирделәр. 22 Сукырныњ ата-анасы, яћүдләрдән курыкканга күрә, шулай диде. Чµнки яћүдләр, Гайсәнењ Мәсих икәнен икърар итүче ћәркемне гыйбадәтханәдән аерырга, дип сүз куешкан иделәр. 23 Шунлыктан аныњ ата-анасы: «Ул инде балигъ булган, үзеннән сорагыз», – диделәр. 24 Шулай итеп, яћүдләр элек сукыр булган кешене икенче тапкыр чакырып, ања: – Аллаћыны ихтирам ит! Без ул Кешенењ гµнаћлы икәнен беләбез, – диделәр. 25 Ул аларга: – Ул гµнаћлымы, түгелме, анысын белмим. Шуны гына беләм: мин сукыр идем, ә хәзер күрәм, – дип ђавап бирде. 26 Алар аннан: – Ул нәрсә эшләде? Синењ күзләрењне ничек ачты? – дип тагын сорадылар. 27 Ул аларга: – Мин инде сезгә сµйләдем, ә сез тыњламадыгыз. Ни µчен тагын ишетергә телисез? Әллә сез дә Аныњ шәкертләре булырга ђыенасызмы? – дип ђавап бирде. 28 Алар ања бик ачуланып: – Син – Аныњ шәкерте, ә без – Муса шәкертләре. 29 Без Аллаћыныњ Мусага сµйләгәнен беләбез, әмма Моныњ кайдан икәнен белмибез, – диделәр. 30 Күрә башлаган кеше, аларга ђавап биреп, болай диде: – Шунысы гађәп тә: сез Аныњ кайдан икәнен белмисез, ә Ул минем күзләремне ачты! 31 Без Аллаћыныњ гµнаћлыларны тыњламавын беләбез, әмма Аллаћыга табынучыны ћәм Аныњ ихтыярын башкаручыны Ул тыњлый. 32 Кемнењ дә булса тумыштан сукыр кешенењ күзләрен ачуы турында гомердә дә ишетелгәне юк. 33 Ул Кеше Аллаћыдан булмаса, ћичнәрсә булдыра алмас иде. 34 – Башыњнан аягыња тикле гµнаћта тугансыњ, нигә безне µйрәтәсењ? – дип, аны куып чыгардылар. 35 Гайсә, аны куып чыгарганнарын ишеткәч, аны табып: – Син Адәм Улына ышанасыњмы? – дип сорады. 36 Ул исә: – Әфәндем, мин Ања ышансын µчен Аныњ кем икәнен әйт сәнә, – дип ђавап бирде. 37 Гайсә әйтте: – Син Аны күрдењ. Хәзер синењ белән Ул сµйләшә. 38 Ул исә: – Раббым, мин ышанам! – дип Аныњ алдына тезләнеп, Ања табынды. 39 Гайсә: – Мин бу дµньяга, күрми торганнар – күрсен, ә күрә торганнар – сукырайсын дип, хµкем итү µчен килдем, – дип әйтте. 40 Аныњ янында булган кайбер фарисейләр, моны ишеткәч: – Әллә без дә сукырмы? – диделәр. 41 – Сез сукыр булсагыз, гµнаћыгыз µчен гаепле булмас идегез; ә сез, күрәбез, дигәнлектән гµнаћыгыз үзегездә кала, – дип әйтте Гайсә. 1 – Сезгә хак сүз әйтәм: кем сарык утарына капкадан түгел, бәлки башка юл белән керә, ул – карак ћәм юлбасар. 2 Ә капкадан керүче сарыкларга кµтүче була: 3 ања сакчы капка ача, сарыклар аныњ тавышын ишетәләр ћәм ул сарыкларын исемнәре белән чакырып, аларны алып чыга. 4 үзенењ бар сарыкларын алып чыкканнан соњ, ул алар алдыннан бара; ә сарыклар аныњ артыннан баралар, чµнки аныњ тавышын таныйлар. 5 Алар чит кеше артыннан бармыйлар, ә аннан качып китәләр, чµнки аныњ тавышын танымыйлар. 6 Гайсә аларга бу гыйбрәтле хикәяне сµйләде, ләкин кешеләр Аныњ нәрсә хакында сµйләгәнен ањламадылар. 7 Шулай итеп, Гайсә аларга янә: – Сезгә хак сүз әйтәм: Мин – сарыкларга капка. 8 Миннән алда килгәннәрнењ барысы да карак ћәм юлбасар иделәр, ләкин сарыклар аларны тыњламадылар. 9 Мин – капка. Минем аша керүче котылачак, кереп-чыгып йµриячәк ћәм кµтүлек табачак. 10 Карак ул урлау, үтерү ћәм ћәлак итү µчен генә килә. Мин исә аларныњ тормышы булсын, тормышы мул булсын дип килдем. 11 Мин – яхшы Кµтүче; яхшы кµтүче сарыклары µчен гомерен дә кызганмый. 12 Ә ялланган кµтүче – чын кµтүче түгел ул. Сарыклар үзенеке булмаганга, ул алар турында кайгыртмый: бүренењ килгәнен күреп, сарыкларны ташлап, качып китә, бүре, сарыкларга ћµђүм итеп, аларны таратып бетерә. 14 Мин – яхшы Кµтүче. Ата Мине, Мин Атаны таныган кебек, Мин үземнекеләрне таныйм, алар Мине таныйлар. Мин сарыкларым µчен тормышымны да кызганмыйм. 16 Минем бу утардан булмаган башка сарыкларым да бар. Мин аларны да алып килергә тиеш. Алар Минем тавышымны ишетәчәкләр. Бер кµтү ћәм бер кµтүче булачак. 17 Ата Мине шуныњ µчен ярата: Мин үз тормышымны аны яњадан кабул итү µчен бирәм. 18 Аны Миннән беркем дә алмый, Мин аны үз ихтыярым белән бирәм: аны бирергә дә, кире алырга да хокукым бар. Болай эшләргә Миња Атам боерык бирде. 19 Бу сүзләр нәтиђәсендә яћүдләр арасында янә бәхәс чыкты. 20 Аларныњ күбесе: – Ањарда ђен бар, Ул акылсыз. Сез ни µчен Аны тыњлыйсыз? – диделәр. 21 Башкалары исә: – Бу ђенле кеше сүзләре түгел, ђен сукырныњ күзләрен ача аламы соњ? – диделәр. 22 Кыш ђиткәч, Иерусалимда Яњару бәйрәме вакытында, 23 Гайсә Аллаћы Йортында Сµләйман әйванында йµргән чакта, 24 яћүдләр, Аныњ тирәсенә ђыелып: – Син безне газаплы билгесезлектә озак тотарсыњмы? Син Мәсих булсањ, безгә ачык итеп әйт, – диделәр. 25 Гайсә аларга болай дип ђавап бирде: – Мин сезгә әйттем, ә сез ышанмыйсыз. Атам исеменнән кылган гамәлләрем Минем хакта шаћитлек бирәләр. 26 Әмма сез ышанмыйсыз, чµнки сез Минем сарыкларымнан түгел. 27 Минем сарыкларым тавышымны ишетәләр, Мин дә аларны таныйм, ћәм алар Минем арттан баралар. 28 Мин аларга мәњгелек тормыш бирәм. Алар ћичкайчан да ћәлак булмаячаклар, ћәм аларны беркем дә Минем кулдан тартып ала алмаячак. 29 Аларны Миња биргән Атам ћәммәсеннән дә бµек. Атамныњ кулыннан аларны тартып алырга беркемнењ дә кµче ђитмәячәк. 30 Мин ћәм Ата – бер. 31 Шуннан соњ яћүдләр, Аны үтерергә теләп, тагын кулларына ташлар алдылар. 32 Гайсә исә аларга: – Мин сезгә Атам исеменнән күп яхшы эшләр күрсәттем, шуларныњ кайсысы µчен Мине ташлар атып үтерергә телисез? – дип әйтте. 33 Яћүдләр Ања: – Без Сине яхшы эшләрењ µчен түгел, бәлки, Аллаћыны хµрмәт итмичә, Ања каршы кµфер сүз сµйләвењ, үзењ кеше була торып, үзењне Аллаћы дип әйтүењ µчен үтерергә телибез, – дип ђавап бирделәр. 34 Гайсә аларга: – Аллаћыныњ: «„Сез – илаћлар", – дидем Мин», – дип әйткән сүзләре сезнењ кануныгызда язылган түгелме? 35 Аллаћы үзенењ сүзе бирелгән кешеләрне илаћлар дип атады, ә Изге язма юкка чыгарыла алмый. 36 Ничек соњ сез Миња, Ата изге эшкә аерып дµньяга ђибәргән Затка, Мин: «Мин – Аллаћы Улы», – дип әйткәндә: «Кµфер сµйлисењ», – дисез? 37 Мин Атамныњ эшләрен башкармыйм икән, Миња ышанмагыз. 38 Ә инде башкарам икән, Минем үземә ышанмасагыз да, Атамныњ Миндә, Минем Ањарда икәнлекне белү ћәм ањлау µчен, эшләремә ышаныгыз, – дип әйтте. 39 Шунда Аны тагын кулга алырга тырыштылар, әмма Ул алардан качып китте. 40 Шуннан соњ Гайсә тагын үрдүннењ аръягына, элек Яхъя чумдырган урынга китте ћәм шунда калды. 41 Күпләр Аныњ янына килделәр ћәм бер-берсенә: – Яхъя ћичбер могђизалы галәмәт күрсәтмәде, әмма Яхъяныњ бу Кеше турында әйткәннәре ћәммәсе дә дµрес булды, – диделәр. 42 Ћәм анда күпләр Ања иман китерде. 1 Мәрьям ћәм аныњ апасы Марта яшәгән Бәйтәния авылында Лазар исемле бер кеше авырый иде. 2 Мәрьям – авырып ятучы Лазарныњ сењлесе, Раббыныњ аякларын хуш исле май белән майлап, чәче белән сµрткән кыз. 3 Кыз туганнар Гайсәгә: – Раббым! Якын дустыњ Лазар авырый, – дип хәбәр ђибәрделәр. 4 Гайсә бу турыда ишеткәч: – Бу авыру – үлемгә дигән чир түгел, бәлки Аллаћыныњ данлануы µчен, ћәм бу авыру аша Аллаћы Улы данлансын µчен, – диде. 5 Гайсә Мартаны, аныњ сењлесен ћәм Лазарны ярата иде, 6 әмма, Лазарныњ авыру икәнен ишеткәч тә, булган урынында Ул тагын ике кµнгә тоткарланды. 7 Шуннан соњ шәкертләренә: – Яњадан Яћүдиягә барыйк, – диде. 8 Шәкертләре Ања: – Остаз! Әле күптән түгел генә яћүдләр Сине ташлар атып үтерергә йµргәннәр иде, Син тагын шунда барасыњмы? – диделәр. 9 Гайсә ђавап бирде: – Кµн яктылыгы унике сәгать түгелме соњ? Кµндез йµрүче абынмый, чµнки бу дµньяныњ яктысын күрә. 10 Ә тµнлә йµрүче абына, чµнки ањарда яктылык юк. 11 Шуннан соњ Гайсә сүзен дәвам итте: – Дустыбыз Лазар йоклап киткән, Мин аны уятырга барам. 12 Аныњ шәкертләре: – Раббыбыз! Йоклап киткән булса, савыгыр, – диделәр. 13 Гайсә аныњ үлгәнлеге хакында әйткән иде, алар исә, гадәттәге йокы турында сµйли, дип уйладылар. 14 Шуња күрә Гайсә аларга ачык итеп: – Лазар үлде. 15 Сез ышансын дип, анда булмаганыма сезнењ µчен шатланам. Әйдәгез, аныњ янына барыйк, – диде. 16 Игезәк кушаматлы Томас шәкертләргә: – Әйдәгез, киттек, Аныњ белән бергә без дә үлик, – диде. 17 Бәйтәниягә килеп ђиткәч, Гайсә Лазарныњ инде дүрт кµн буена кабердә ятуын ишетте. 18 Бәйтәния исә Иерусалимга µч чакрым чамасы гына иде. 19 Абыйлары µчен кайгыручы Марта белән Мәрьямне юатырга байтак яћүдләр килгән иде. 20 Марта, Гайсәнењ килүе хакында ишеткәч, Аны каршы алырга чыкты. Мәрьям исә µйдә калды. 21 Марта Гайсәгә әйтте: – Раббым! Син монда булсањ, абыем үлмәгән булыр иде. 22 Әмма хәзер дә беләм: Син Аллаћыдан нәрсә генә сорасањ да, Ул Сиња бирәчәк. 23 Гайсә ања: – Абыењ үледән тереләчәк, – диде. 24 – Соњгы кµндә – үледән терелү вакытында – аныњ тереләчәген беләм, – диде Марта. 25 Гайсә исә: – Мин – терелү ћәм тормыш. Миња иман итүче, үлсә дә, яшәячәк. 26 Яшәүче ћәм Миња иман китерүче ћәркем ћичкайчан үлмәс. Син моња ышанасыњмы? – диде. 27 Марта Ања: – Әйе, Раббым! Синењ дµньяга килергә тиеш булган Мәсих, Аллаћы Улы икәнењә ышанам, – диде. 28 Моны әйткәч, Марта китеп барды, ћәм, сиздермичә генә сењлесе Мәрьямне чакырып: – Остаз монда, Ул сине чакыра, – диде. 29 Мәрьям, моны ишеткәч тә, тиз генә урыныннан торып, Гайсә янына китте. 30 Ул вакытта Гайсә әле авылга кермичә, Марта белән очрашкан урында тора иде. 31 Мәрьям белән бергә булган юатучы яћүдләр аныњ ђәћәт кенә торып чыгып китүен күрделәр ћәм, елау µчен кабер янына китте, дип уйлап, аныњ артыннан киттеләр. 32 Мәрьям исә, Гайсә торган урынга килеп ђиткәч, Аны күреп: – Раббым! Син монда булсањ, абыем үлмәгән булыр иде, – дип, Аныњ аякларына егылды. 33 Мәрьямнењ ћәм аныњ белән килгән яћүдләрнењ елауларын күреп, Гайсә үзе дә борчылды ћәм кµенеп: 34 – Сез аны кайда күмдегез? – дип сорады. Алар Ања: – Әйдә, барыйк, Раббым! үзењ күрерсењ, – диделәр. 35 Гайсә елады. 36 Моны күреп яћүдләр: – Карагыз әле, Ул Лазарны ничек яраткан икән! – диештеләр. 37 Ә кайберләре: – Ул сукырныњ күзләрен ачкан икән, ник соњ Лазарны да үлемнән алып калу µчен берәр нәрсә эшли алмаган? – диделәр. 38 Гайсә тагын да ныграк кµенгән хәлдә кабер янына килде. Кабер мәгарә булып, ања керү юлы таш белән бастырып куелган иде. 39 Гайсә: – Ташны читкә алып куегыз, – диде. Мәрхүмнењ сењлесе Марта Ања: – Раббым! Ул инде исләнгән, чµнки ул үлгәннән соњ дүрт кµн үтте, – диде. 40 Гайсә ања: – «Әгәр иман итсәњ, Аллаћыныњ данын күрәчәксењ», – дип әйтмәдемме сиња? – диде. 41 Мәгарә авызыннан ташны алып куйдылар. Гайсә исә, югарыга карап: – Атам! Мине ишеткәнењ µчен Сиња рәхмәт белдерәм. 42 Мине ћәрвакыт ишетүењне беләм, ләкин бу сүзләремне монда басып торучы кешеләр µчен, Мине Син ђибәргәнгә ышансыннар µчен әйтәм, – диде. 43 Шулай дигәннән соњ Ул кµчле тавыш белән: – Лазар! Чык! – диде. 44 Шул вакыт үлгән кеше килеп чыкты. Аныњ куллары ћәм аяклары кәфен белән уралган, йµзе яулык белән капланган иде. Гайсә: – Чишегез аны, йµрсен, – диде. 45 Мәрьям янына килгән яћүдләрнењ күбесе, Гайсә кылган эшләрне күреп, Ања иман китерделәр. 46 Ә кайберләре фарисейләр янына барып, аларга Гайсә кылган эшләр турында сµйләделәр. 47 Шунда баш руханилар ћәм фарисейләр кињәшмә ђыйдылар. – Безгә нәрсә эшләргә? – диделәр алар. – Бу Кеше күп галәмәтләр күрсәтә. 48 Аны шул кµе калдырсак, ћәммәсе Ања иман китерәчәк, ћәм римлылар килеп, ђиребезне дә, халкыбызны да басып алачак. 49 Аларныњ берсе – ул елны ињ баш рухани булган Кәяфәс аларга: – Сез бернәрсә дә белмисез! 50 Бµтен халык ћәлак булуга караганда, халык µчен бер кешенењ үлүе – сезнењ µчен хәерлерәк. Сез шуны ањламыйсызмы? – диде. 51 Ул моны үзеннән сµйләмәде, бәлки, ул елныњ ињ баш рухание буларак, Гайсәнењ яћүд халкы µчен, бу халык µчен генә дә түгел, бәлки, таралып яшәгән Аллаћы балаларын бергә ђыю µчен дә үләчәген алдан әйтеп бирде. 53 Шул кµннән соњ алар Аны үтерергә ниятләделәр. 54 Шуња күрә Гайсә инде яћүдләр арасында ачыктан-ачык йµрмәде. Ул аннан чүл янындагы бер µлкәгә, Эфраим дигән шәћәргә китте ћәм үзенењ шәкертләре белән шунда калды. 55 Яћүдләрнењ Коткарылу бәйрәме якынлашканда, бәйрәм алдыннан пакьләнергә дип, Иерусалимга илнењ тµрле почмакларыннан күп халык килде. 56 Халык Гайсәне эзләде. Алар Аллаћы Йортында бер-берсенә: – Сез ничек уйлыйсыз? Ул бәйрәмгә килер микән? – диештеләр. 57 Баш руханилар ћәм фарисейләр исә, Гайсәне тотып алу µчен, Аныњ кайда булуын белгән кешеләр безгә килеп әйтергә тиеш, дигән әмер бирделәр. 1 Коткарылу бәйрәменә алты кµн кала, Гайсә Бәйтәния авылына килде. Ул авылда Гайсә үледән терелткән Лазар яши иде. 2 Анда Гайсә хµрмәтенә аш мәђлесе ђыйдылар, Марта хезмәт күрсәтеп йµрде, ә Лазар Гайсә белән бергә табын артында утыра иде. 3 Мәрьям, нард үсемлегеннән ясалган бер кадак бик кыйммәтле хуш исле саф май алып, Гайсәнењ аякларын майлады да үзенењ чәче белән сµртте. Ѳй эче ислемайныњ хуш исе белән тулды. 4 Шунда Гайсәнењ шәкертләреннән берсе – Ања хыянәт итәчәк Яћүд Искариот: 5 – Ни µчен бу хуш исле майны, µч йµз динарга сатып, фәкыйрьләргә µләшеп бирмәскә иде? – диде. 6 Ул моны ћич тә фәкыйрьләр хакында кайгыртып түгел, бәлки карак булганы µчен әйтте. Уртак акча янчыгын йµртү аныњ вазифасы иде. Ул аннан үзенә акча ала торган иде. 7 Гайсә моња ђавап бирде: – Калдыр Мәрьямне, ул бу эшне Мине күмү кµненә саклады, 8 фәкыйрьләр ћәрвакыт сезнењ белән бит, ә Мин сезнењ белән ћәрвакыт бергә булмам. 9 Шул вакытта күп яћүдләр, Гайсәнењ Бәйтәниядә икәнлеген белеп, шунда ђыелдылар. Алар Гайсә µчен генә түгел, Ул үледән терелткән Лазарны күрү µчен дә килделәр. 10 Шунлыктан баш руханилар Лазарны да үтерергә карар чыгардылар, 11 чµнки аныњ аркасында күп яћүдләр Гайсә янына килә ћәм Ања иман китерә иде. 12 Икенче кµнне бәйрәмгә килгән халык арасында «Гайсә Иерусалимга килә икән» дигән хәбәр таралды. 13 Халык, хµрмә ботаклары тотып, Гайсәне каршыларга чыкты ћәм: – Ћошанна! Раббы исеме белән Килүче Ћәм Исраил Патшасы мµбарәк! – дип кычкырдылар. 14 Гайсә исә, бер ишәк табып, ања атланды ћәм ћәммәсе Изге язмада язылганча булды: 15 «Сион кызы, курыкма! Менә, яшь ишәккә атланып, Синењ Патшањ килә». 16 Аныњ шәкертләре ул вакытта моны ањламадылар, ә инде Гайсә данланганнан соњ, Аныњ хакында шулай язылган булуын ћәм Ања нәкъ шулай эшләүләрен хәтерләренә тµшерделәр. 17 Элек Гайсә белән бергә булган кешеләр Аныњ Лазарны кабердән чакырып чыгарып, үледән терелтүе турында сµйләп бирделәр. 18 Аныњ шундый могђизалы галәмәт кылганын ишеткәнгә, халык Аны каршыларга чыкты. 19 Фарисейләр исә үзара: – Күрәсезме, безгә бернәрсә дә ярдәм итми. Бµтен дµнья Аныњ артыннан бара, – диделәр. 20 Бәйрәмдә Аллаћыга табыну µчен килүчеләр арасында берничә грек та бар иде. 21 Алар Гәлиләядәге Бәйтсайдадан булган Филип янына килеп, аннан: – Әфәндем! Без Гайсәне күрергә телибез, – дип үтенделәр. 22 Филип бу турыда Әндригә әйтте, аннары алар икәүләп бу үтенечне Гайсәгә сµйләделәр. 23 Гайсә аларга ђавабында: – Адәм Улыныњ данлану вакыты ђитте, – диде. 24 – Сезгә хак сүз әйтәм: ђиргә тµшкән бодай бµртеге үлмәсә, шул килеш калыр, ә үлсә, зур уњыш китерер. 25 үзенењ тормышын яратучы аны ћәлак итәчәк, ә бу дµньяда үз тормышын нәфрәт итүче аны мәњгелек тормыш µчен саклаячак. 26 Кем Миња хезмәт итә, ул Миња иярсен. Мин кайда булсам, Минем хезмәтчем дә шунда булыр. Миња хезмәт итүчегә Атам ихтирам күрсәтер. 27 Күњелем Минем хәзер борчулы. Нәрсә әйтим? «Атам! Мине бу сәгатьтән коткар!» – дипме? Ләкин бу сәгатькә Мин нәкъ шуныњ µчен килдем дә. 28 Атам! Исемењне данла. Шул вакыт күктән: – Мин данладым ћәм данлаячакмын, – дигән тавыш ишетелде. 29 Шунда торган ћәм моны ишеткән халык: – Күк күкрәде, – диде. Кайберләре исә: – Ања фәрештә сµйләде, – диделәр. 30 Моња каршы Гайсә: – Бу тавыш Минем µчен түгел, бәлки сезнењ µчен килде. 31 Бу дµнья хәзер хµкем ителә, хәзер бу дµньяныњ мирзасы куып чыгарылачак. 32 Мин ђирдән күтәрелгәннән соњ барлык кешеләрне үземә тартачакмын, – диде. 33 Ул моны үзенењ нинди үлем белән үләчәген белдереп әйтте. 34 Халык Ања ђавап бирде: – Без кануннан Мәсихнењ мәњге яшәячәген белдек, ә Син, Адәм Улы күтәрелергә тиеш, дип ничек әйтәсењ? Кем Ул – Адәм Улы? 35 Шунда Гайсә аларга: – Яктылык сезнењ белән бераз вакыт булыр әле. үзегезне карањгылык басмасын µчен, яктылык бар чагында йµреп калыгыз, чµнки карањгыда йµрүче кая барганын белми. 36 Яктылык сезнењ белән булган чакта яктылыкка иман китерегез, шул чакта сез яктылык балалары булачаксыз, – диде. Шушы сүзләрне әйткәннән соњ Гайсә, китеп, халык күзеннән яшеренде. 37 Гайсә халык алдында шулкадәр күп могђизалы галәмәтләр күрсәтсә дә, ул Ања иман китермәде. 38 Ишагыйя пәйгамбәрнењ: «Йа Раббым! Без сµйләгән хәбәргә кем ышанды? Раббыныњ кодрәте кемгә ачылды?» – дигән сүзләре тормышка ашты. 39 Алар иман китерә алмадылар, чµнки Ишагыйя әйткәнчә: 40 «Ул аларныњ күзләрен күрмәс итте, йµрәкләрен таш кебек катырды; Югыйсә алар күзләре белән күрерләр, йµрәкләре белән ањларлар, Миња таба борылырлар ћәм Мин аларны савыктырыр идем». 41 Ишагыйя бу сүзләрне Гайсәнењ данын күргәнгә әйткән, ул шулай дип Аныњ турында сµйләгән. 42 Хәер, башлыкларныњ да күбесе Ања иман китерде, ләкин алар, фарисейләр гыйбадәтханәдән аерыр дип куркып, икърар итмәделәр, 43 чµнки Аллаћы данына караганда кешеләр данын күбрәк яраттылар. 44 Гайсә исә кµчле тавыш белән: – Миња иман итүче Минем үземә түгел, бәлки Мине Ђибәрүчегә иман итә, – диде. 45 – Мине күрүче Мине Ђибәрүчене күрә. 46 Миња иман итүче карањгылыкта калмасын дип, Мин дµньяга яктылык булып килдем. 47 Кем дә булса Минем сүзләремне ишетеп тә үтәми икән, аны хµкем итмим, чµнки Мин дµньяны хµкем итү µчен түгел, бәлки коткару µчен килдем. 48 Мине кире кагып, сүзләремне кабул итмәүченењ үз хµкем итүчесе бар: аны соњгы кµндә Мин әйткән сүз хµкем итәчәк. 49 Мин үземнән сµйләмәдем, нәрсә сµйләргә, нәрсә әйтергә кирәклеге хакында Мине ђибәргән Ата Миња әмер бирде. 50 Мин Аныњ әмеренењ мәњгелек тормыш икәнен беләм. Шулай итеп, Мин нәрсә сµйлим – ћәр сүзне Атам кушканча сµйлим. 1 Коткарылу бәйрәме алдыннан Гайсә, үзенењ бу дµньядан Ата хозурына китү сәгате ђиткәнен белеп, дµньяда булган үзенекеләрен ничек яраткан булса, аларны соњгы чиккә кадәр шулай яратуын эш белән күрсәтте. 2 Иблис Шимун Искариот улы Яћүднењ күњеленә Гайсәгә хыянәт итү фикерен салганнан соњ, шәкертләре белән кичке аш ашаган вакытта, 3 Гайсә Атаныњ ћәрнәрсәне Аныњ кулына биргәнен ћәм үзенењ Аллаћыдан килеп Аллаћы янына китүен белгәнгә, 4 урыныннан торды да, µс киемен салып, биленә сµлге урады. 5 Ћәм ләгәнгә су салып, шәкертләренењ аякларын юа башлады, юган берсен билендәге сµлге белән сµртә барды. 6 Нәүбәт Шимун Петер янына ђиткәч, Петер Ања: – Раббым! Синме минем аякларымны юасыњ? – диде. 7 – Син әле хәзер Минем нәрсә эшләвемне ањламыйсыњ, – дип ђавап бирде Гайсә, – әмма соњыннан ањларсыњ. 8 – Син минем аякларымны ћичкайчан юарга тиеш түгелсењ, – диде Петер. – Синењ аякларыњны юмасам, Миндә синењ µлешењ булмас, – дип ђавап бирде Гайсә. 9 – Раббым! – диде Шимун Петер. – Аякларымны гына түгел, кулларымны да, башымны да юа күр. 10 – Юынган кешенењ бµтен тәне чиста була. Шуња күрә аякларыннан башка аныњ бүтән ђирен юу кирәк түгел, – диде Гайсә. – Сез чиста, әмма барыгыз да түгел. 11 үзенә кемнењ хыянәт итәчәген белгәнгә, Ул: «Сезнењ барыгыз да чиста түгел», – диде. 12 Шәкертләренењ аякларын юып бетергәч, киемен киеп, Ул яњадан урынына барып утырды ћәм аларга: – Минем нәрсә эшләгәнемне ањлыйсызмы? 13 Сез Мине Остаз ћәм Раббы дип атыйсыз. Сез хаклы: Мин нәкъ Шулмын. 14 Шулай итеп, Мин – сезнењ Раббыгыз ћәм Остазыгыз, сезнењ аякларыгызны юганмын икән, сез дә бер-берегезнењ аякларын юарга тиеш. 15 Сез дә Мин сезгә эшләгән кебек эшләсен дип, сезгә үрнәк күрсәттем. 16 Сезгә хак сүз әйтәм: хезмәтче үзенењ хуђасыннан бµегрәк түгел, ђибәрелгән дә үзен ђибәрүчедән бµек түгел. 17 Сез хәзер моны беләсез. Белгәнегезне үтисез икән, сез – бәхетле. 18 Мин барыгыз турында да әйтмим. Кемнәрне сайлап алганымны беләм, ләкин Изге язмада: «Минем белән бергә икмәк ашаучы Миња каршы үкчәсен күтәрде», – дип язылган сүзләр тормышка ашырга тиеш. 19 Алар тормышка ашкан вакытта сез Минем мәњге бар булуыма ышансын µчен, Мин сезгә бу сүзләр тормышка ашканчы ук сµйлим. 20 Сезгә хак сүз әйтәм: Мин ђибәргән кешене кабул итүче Мине кабул итә; Мине кабул итүче исә Мине Ђибәрүчене кабул итә. 21 Моны әйткәннән соњ Гайсә борчылды ћәм шәкертләренә шаћитлек биреп: – Сезгә хак сүз әйтәм: сезнењ берегез Миња хыянәт итәчәк, – диде. 22 Шәкертләре исә, Аныњ кем хакында сµйләвен ћич ањламыйча, бер-берсенә караштылар. 23 Аларныњ берсе – Гайсәнењ яраткан шәкерте – Аныњ күкрәгенә терәлеп диярлек утыра иде. 24 Гайсәнењ кем хакында сµйләвен сорарга кушып, Шимун Петер шул шәкерткә ишарә итте. 25 Теге шәкерт, Гайсәгә тагын да якынрак килеп, Аннан: – Раббым, ул кем? – дип сорады. 26 Гайсә, ђавап биреп: – Мин бер сынык икмәкне кемгә манып бирсәм, ул – шул, – диде ћәм, бер сынык икмәкне манып, Шимун Искариот улы Яћүдкә бирде. 27 Шул сыныкны кулына алуга ук аныњ эченә шайтан керде. Шунда Гайсә Яћүдкә: – Эшлисе эшењне тизрәк эшлә, – диде. 28 Әмма Гайсәнењ ања ни µчен шулай дип әйтүен анда утыручыларныњ берсе дә ањламады. 29 Акча янчыгы Яћүдтә булганлыктан, кайберәүләр: Гайсә ања бәйрәм µчен безгә кирәк булган әйберләрне сатып алырга, яки фәкыйрьләргә нәрсә дә булса бирергә кушкандыр, дип уйладылар. 30 Сыныкны алу белән Яћүд чыгып китте. Тµн иде. 31 Яћүд чыгып киткәч, Гайсә әйтте: – Хәзер Адәм Улы данланды ћәм Аныњ аша Аллаћы данланды. 32 Аллаћы Аныњ аша данлана икән Ул да Адәм Улын үзендә данлаячак, ћәм шунда ук данлаячак. 33 Балаларым! Мин сезнењ белән инде озак булмам. Сез Мине эзләрсез. Яћүдләргә әйткән сүзләремне сезгә дә әйтәм: Сез Мин китәчәк урынга килә алмассыз. 34 Сезгә яња әмер бирәм: бер-берегезне яратыгыз. Мин сезне яраткан кебек, сез дә бер-берегезне яратыгыз. 35 Бер-берегезне яратуыгыздан барысы да сезнењ Минем шәкертләрем булуыгызны белерләр. 36 Шимун Петер Гайсәдән: – Раббым! Син кая китәсењ? – дип сорады. Гайсә ања: – Мин китәчәк урынга Син хәзер ияреп бара алмыйсыњ, әмма соњыннан киләчәксењ, – дип ђавап бирде. 37 – Раббым! Ни µчен Синењ артыњнан хәзер бара алмыйм? Синењ µчен ђанымны да бирергә әзер, – диде Ања Петер. 38 Гайсә ања: – Син Минем µчен ђаныњны да бирергә әзерме? Сиња хак сүз әйтәм: әтәч кычкырганчы, син Миннән µч тапкыр ваз кичәчәксењ, – диде. 1 – Борчылмагыз! Аллаћыга ышаныгыз ћәм Миња ышаныгыз. 2 Минем Атам йортында торыр урын күп. Әгәр дә алай булмаса, Мин сезгә әйткән булыр идем. Мин сезгә урын әзерләргә барам. 3 Барып урын әзерләгәч, сез дә Мин булган урында булсын µчен, янә килеп, сезне үз яныма алачакмын. 4 Мин бара торган урынга сез юлны беләсез. 5 Томас Гайсәгә: – Раббым! Кая баруыњны белмибез, шулай булгач, анда бару юлын каян белик инде? – диде. 6 Гайсә ања: – Мин – юл, хакыйкать ћәм тормыш. Минем аркылы үтмичә, Атам янына беркем дә килә алмаячак. 7 Мине беләсез икән, Минем Атамны да белерсез. Шушы вакыттан башлап, сез Аны беләсез ћәм Аны күрдегез, – дип әйтте. 8 – Раббым! Безгә Атаны күрсәт ћәм без канәгать булырбыз, – диде Ања Филип. 9 – Филип, Мин никадәр вакыт сезнењ белән бергә булып та син Мине белмисењме? – диде Гайсә. – Мине күргән кеше Атаны да күргән була. Ничек инде син: «Безгә Атаны күрсәт», – дисењ? 10 Минем Атада, Атаныњ Миндә икәнлегенә ышанмыйсыњмы? Сезгә сµйләгән сүзләрне Мин үземнән сµйләмим, ә Миндәге Ата үзенењ эшләрен башкара. 11 «Мин Атада ћәм Ата Миндә», – дигән сүзләремә ышаныгыз. Мин әйткән сүзләргә ышанмыйсыз икән, эшләгән эшләрем хакына ышаныгыз. 12 Сезгә хак сүз әйтәм: Миња иман итүче Мин башкарган эшләрне ћәм аларга караганда да бµегрәк эшләрне башкарыр, чµнки Мин Атам янына барам. 13 Ата Улында данлансын µчен, Минем исемем белән нәрсә генә сорасагыз да, эшләрмен. 14 Минем исемем белән Миннән нәрсә сорасагыз да, Мин аны эшләрмен. 15 – Мине яратсагыз, Минем әмерләремне үтәрсез. 16 Мин Атадан сораячакмын, ћәм Ул сезгә бүтән Яклаучы-Юатучы бирәчәк, Ул Яклаучы мәњге сезнењ белән булачак. 17 Ул Яклаучы-Юатучы – хакыйкать Рухы. Дµнья Аны күрмәгәнгә ћәм белмәгәнгә кабул итә алмый, ә сез Аны беләсез, чµнки Ул сезнењ белән калачак ћәм сездә булачак. 18 Сезне ятим калдырмаячакмын, Мин сезнењ янга киләчәкмен. 19 Бераздан дµнья Мине күрмәячәк, ә сез күрәчәксез. Мин яшәгәнгә, сез дә яшәячәксез. 20 Сез ул кµнне, Мин – Атамда, сез – Миндә ћәм Мин сездә икәнлекне беләчәксез. 21 Минем әмерләремне кабул итеп, аларны үтәгән кеше Мине ярата. Мине яраткан кешене Атам да яратыр, Мин дә яратырмын ћәм ања үземне күрсәтермен. 22 Яћүд (Яћүд Искариот түгел) Аннан: – Раббым! Ни µчен Син үзењне дµньяга түгел, ә безгә күрсәтергә телисењ? – дип сорады. 23 Гайсә ања ђавабында: – Мине яратучы Минем сүзләремне тотар. Атам аны яратыр ћәм Без, аныњ янына килеп, аныњ белән бергә яшәрбез. 24 Мине яратмаучы Минем сүзләремне тотмый, ә сез ишетә торган сүз Миннән түгел, бәлки Мине ђибәргән Атадан, – дип әйтте ћәм, дәвам итеп: 25 – Мин сезгә боларны сезнењ белән бергә булганда ук әйттем. 26 Ә Минем исемемнән Ата ђибәрәчәк Яклаучы-Юатучы – Изге Рух – сезне ћәрнәрсәгә µйрәтәчәк ћәм Мин сезгә сµйләгәннәрнењ ћәммәсен дә хәтерегезгә тµшерәчәк, – диде. 27 Сезгә тынычлык калдырам, үземнењ тынычлыгымны сезгә бирәм, әмма сезгә биргәнем дµнья биргән кебек түгел. Күњелегез борчылмасын ћәм курыкмасын. 28 «Сездән китәм ћәм сезгә киләчәкмен», – дигәнемне ишеттегез. Мине яратсагыз, Атам янына баруыма куаныр идегез, чµнки Атам Миннән бµегрәк. 29 Мин сезгә бу сүзләрне ул хәл тормышка ашканда сез ышансын µчен хәзер сµйләдем. 30 Сезнењ белән күп сµйләшмәм инде, чµнки бу дµньяныњ мирзасы килә. Аныњ Миндә ћичнәрсәсе юк. 31 Әмма дµнья белсен: Мин Атаны яратам ћәм, Ата Миња нинди әмер биргән булса, Мин шуны башкарам. – Торыгыз, моннан китик, – диде. 1 – Мин – чын йµзем агачы, ә Минем Атам – Йµзем үстерүче. 2 Ул Миндәге ђимеш бирми торган ћәр ботакны кисеп ташлый ћәм, күбрәк ђимеш бирсен µчен, ђимеш бирә торган ћәр ботакны чистарта. 3 Сезгә сµйләгән сүзем аша сез инде чистартылдыгыз. 4 Миндә торыгыз, ћәм Мин сездә торырмын. Йµзем агачында булмаган ботак үзеннән үзе ђимеш бирә алмаган кебек, Миндә тормасагыз, сез дә ђимеш бирә алмассыз. 5 Мин – йµзем агачы, ә сез – ботаклар. Кем Миндә торса ћәм Мин ањарда торсам – ул күп ђимеш бирер, чµнки Миннән башка бернәрсә дә эшли алмассыз. 6 Кем Миндә тормаса, аны, ботак кебек кисеп, читкә ташларлар ћәм ул корып бетәр, ә андый ботакларны ђыялар да утка ташлыйлар ћәм яндыралар. 7 Сез Миндә торсагыз ћәм Минем сүзләрем сездә торса, ул чакта теләгән нәрсәгезне сорагыз, ћәм ул сезгә бирелер. 8 Күп ђимеш китереп, сез Минем шәкертләрем булырсыз, ћәм моныњ белән Минем Атам данланыр. 9 Атам Мине яраткан кебек, Мин дә сезне яратам. Минем мәхәббәтемдә торыгыз. 10 Мин, Атамныњ әмерләрен үтәп, Аныњ мәхәббәтендә торам, ћәм сез дә, Минем әмерләремне үтәсәгез, Минем мәхәббәтемдә калырсыз. 11 Куанычым сездә булсын ћәм сезнењ куанычыгыз тулы булсын дип, Мин боларны сезгә сµйләдем. 12 Минем әмерем шушы: Мин сезне яраткан кебек, сез дә бер-берегезне яратыгыз. 13 Дуслары µчен ђанын биргән кешенењ яратуыннан да бµек ярату юк. 14 Әмерләремне үтәсәгез, сез – Минем дусларым. 15 Инде сезне хезмәтчеләрем дип атамыйм, чµнки хезмәтче хуђасыныњ нәрсә эшләвен белми, ә сезне дусларым дип атадым, чµнки Атамнан ишеткәннәрнењ ћәммәсен сезгә белдердем. 16 Мине сез сайламадыгыз, бәлки Мин сезне сайладым: сез барып ђимеш бирсен ћәм ђимешегез даими булсын дип, сезне билгеләп куйдым. Шулай итеп, Минем исемем белән Атадан нәрсә генә сорасагыз да, Ул аны сезгә бирәчәк. 17 Сезгә әмерем шул: бер-берегезне яратыгыз. 18 – Дµнья сезне нәфрәт итә икән, исегездә тотыгыз: сездән элек ул Мине нәфрәт итте. 19 Сез дµньяныкы булсагыз, дµнья сезне үзенекеләре итеп яратыр иде. Ләкин сез дµньядан түгел, бәлки Мин сезне дµньядан сайлап алдым, дµнья сезне шуња нәфрәт итә. 20 «Хезмәтче үзенењ хуђасыннан µстен түгел», – дигән сүзләремне хәтерләгез. Мине эзәрлекләгәннәр икән, сезне дә эзәрлекләрләр. Минем сүземне тотканнар икән, сезнекен дә тотарлар. 21 Алар боларныњ барысын да сез Минеке булганлыктан эшләрләр, чµнки Мине Ђибәрүчене белмиләр. 22 Мин килеп аларга сµйләмәгән булсам, аларныњ гµнаћта гаепләре булмас иде, ә хәзер гµнаћларын акларлык чаралары юк. 23 Мине нәфрәт итүче Атамны да нәфрәт итә. 24 Башка беркем дә эшләмәгән эшләрне алар арасында күрсәтмәгән булсам, аларныњ гµнаћта гаепләре булмас иде; ә хәзер күрделәр ћәм Миња да, Атама да нәфрәтләнделәр. 25 Әмма аларныњ канунында: «Алар Миња бер сәбәпсезгә нәфрәтләнделәр», – дип язылган сүзләр тормышка ашсын µчен бу шулай булды. 26 Мин Атадан сезгә Яклаучы-Юатучы ђибәрәчәкмен. Ул – Атадан чыккан хакыйкать Рухы – килгәч, Минем хакта шаћитлек бирәчәк. 27 Сез дә шаћитлек бирерсез, чµнки сез баштан ук Минем белән булдыгыз. 1 – Мин боларны сез вәсвәсәгә бирелмәсен µчен сµйләдем. 2 Сезне гыйбадәтханәләрдән аерырлар. Хәтта шундый вакыт килер: ул вакытта сезне үтерүче ћәркем Аллаћыга шуныњ белән хезмәт итәм дип уйлар. 3 Ћәм шулай эшләрләр, чµнки алар Атаны да, Мине дә якыннан белмәделәр. 4 Моны сезгә шуныњ µчен әйттем: ул вакыт ђиткәч, сез ул хакта сµйләгәнемне исегезгә тµшерерсез. Мин боларны сезгә башта ук сµйләмәдем, чµнки сезнењ белән бергә булдым. 5 Ә хәзер Мин үземне Ђибәрүче янына барам, ћәм сезнењ берегез дә Миннән: «Кая барасыњ?» – дип сорамый. 6 Мин сезгә боларны сµйләгәнгә күрә, сезнењ күњелегез кайгы белән тулды. 7 Әмма Мин хак сүз әйтәм: Минем китүем сезнењ µчен хәерлерәк. Чµнки Мин китмәсәм, сезгә Яклаучы-Юатучы килмәячәк, ә китсәм, Мин Аны сезгә ђибәрәчәкмен. 8 Ул килгәч, дµньяны гµнаћка, хаклыкка ћәм хµкемгә карата фаш итәчәк: 9 гµнаћка карата, чµнки кешеләр Миња иман итмиләр; 10 хаклыкка карата, чµнки Мин Атам янына барам ћәм сез инде Мине бүтән күрмәссез; 11 хµкемкә карата, чµнки инде бу дµньяныњ мирзасы хµкем ителде. 12 Сезгә сµйлисе сүзләрем бик күп, әмма сез аларны хәзер кабул итә алмассыз. 13 Ул – хакыйкать Рухы – килгәч, сезгә тулы хакыйкатькә юл күрсәтеп торачак. Ул сезгә үзеннән түгел, бәлки ишеткәнен сµйләячәк ћәм булачак хәлләрне белдерәчәк. 14 Ул, Миннән кабул иткән сүзләрне сезгә сµйләп, Мине данлаячак. 15 Атаныкы булган барлык нәрсәләр – Минеке; Мин шуња күрә: «Миннән кабул иткән сүзләрне Изге Рух сезгә белдерәчәк», – дидем. 16 – Сез Мине бераздан инде күрмәячәксез, ћәм янә бераздан Мине күрәчәксез. 17 Шуннан соњ Аныњ кайбер шәкертләре бер-берсенә: – «Бераздан сез Мине күрмәячәксез, ћәм янә бераздан Мине күрәчәксез», ћәм: «Мин Атам янына барам», – дип әйтүе нәрсәне ањлата икән? 18 «Бераздан» дигәне нәрсә икән? Аныњ нәрсә сµйләгәнен ањламыйбыз! – диештеләр. 19 үзеннән нәрсә турында сорарга теләгәннәрен белеп, Гайсә аларга: – Сез Минем: «Мине бераздан күрмәячәксез, ћәм янә бераздан Мине күрәчәксез», – дигән сүзләрем хакында бер-берегездән сорашасызмы? 20 Сезгә хак сүз әйтәм: сез еларсыз, үкереп еларсыз, ә дµнья шатланыр; сез кайгырырсыз, әмма кайгыгыз шатлыкка әйләнер. 21 Вакыты ђиткәч, бала тудыручы хатын ђәфа чигә, әмма сабыен тудыргач, баланыњ дµньяга килүенә шатланып, газаплануын оныта. 22 Шуныњ кебек сез дә хәзер кайгырасыз; әмма Мин сезне тагын күрәчәкмен, ћәм сезнењ күњелегез куаначак, ћәм куанычыгызны сездән беркем дә ала алмаячак. 23 Ул кµнне сез Миннән бернәрсә турында да сорамаячаксыз. Сезгә хак сүз әйтәм: Минем исемем белән Атадан нәрсә генә сорасагыз да, Ул сезгә бирәчәк. 24 Моњарчы сез Минем исемем белән бернәрсә дә сорамадыгыз. Сорагыз ћәм алырсыз, ћәм сезнењ куанычыгыз тулы булыр. 25 Моњарчы Мин сезгә кинаяләр белән сµйләдем; ләкин вакыт ђитәр, Мин сезгә инде кинаяләр белән сµйләмәм, бәлки Ата хакында ачык итеп әйтермен. 26 Ул кµнне сез Минем исемем белән сорарсыз. «Сезнењ µчен Атадан үтенермен», – димим, 27 чµнки сез Мине яратканга ћәм Минем Аллаћыдан килгән булуыма ышанганга, Ата үзе сезне ярата. 28 Мин дµньяга Атадан килдем; ћәм менә яњадан, дµньяны калдырып, Ата янына китәм. 29 Шәкертләре Ања: – Менә хәзер Син кинаяләр белән түгел, ә ачык итеп сµйлисењ. 30 Хәзер без Синењ ћәрнәрсәне белүењне ћәм, хәтта, Сиња сорауны сүзләр белән әйтергә дә кирәк түгеллеген күрәбез. Менә шуња күрә без Синењ Аллаћыдан килгән булуыња ышанабыз, – диделәр. 31 Гайсә аларга ђавап бирде: – Сез хәзер ышанасызмы? 32 Менә вакыт ђитә ћәм ђитте дә инде: сез таралып, ћәрберегез үз µйләренә китәчәк. Сез Мине ялгыз калдырачаксыз. Ләкин Мин ялгыз түгел, чµнки Ата Минем белән. 33 Мин моны тынычлыгыгыз Миндә булсын дип сµйләдем. Дµньяда кайгыларыгыз булыр, ләкин кыю булыгыз: Мин дµньяны ђињдем. 1 Гайсә бу сүзләрдән соњ күккә күтәрелеп карап: – Атам! Вакыт ђитте, – диде. – Улыњ Сине данласын µчен Улыњны данла. 2 Син Ања биргән кешеләрнењ барысына да Ул мәњгелек тормыш бирсен µчен, Ања бµтен кешеләр µстеннән хакимлек бирдењ. 3 Сине, бердәнбер хак Аллаћыны, ћәм Син ђибәргән Гайсә Мәсихне танып белү – шул мәњгелек тормыштыр. 4 Син тапшырган эшләрне башкарып чыгып, Мин Сине ђирдә данладым. 5 Хәзер Син, Атам, дµнья яратылганга кадәр Минем Синењ белән булгандагы даным белән үз яныњда Мине данла. 6 Син дµньядан Миња биргән кешеләргә Синењ исемењне ачып бирдем. Алар Синеке иде, Син исә аларны Миња бирдењ. Алар Синењ сүзењне тоттылар ћәм 7 хәзер Син Миња биргән бар нәрсәнењ Синнән икәнлеген беләләр. 8 Чµнки Миња әйткән сүзләрењне аларга ђиткердем, алар кабул иттеләр. Ћәм Минем чынлап та Синнән килүемне танып, Мине Син ђибәргәнгә ышандылар. 9 Мин алар µчен үтенәм. Бµтен дµнья µчен түгел, бәлки Син Миња биргәннәр µчен үтенәм, чµнки алар – Синеке. 10 Минем бµтен нәрсәм Синеке, ә Синекеләр – Минеке. Мин алар аркылы данландым. 11 Мин инде дµньяда түгел, ә алар әле дµньяда. Мин Синењ яныња барам. Изге Атам! Без бер булган кебек, алар да бер булсын µчен, аларны үз исемењ белән, Син Миња биргән исемењ белән саклап тор. 12 Алар белән бергә дµньяда булганда, Мин аларны Синењ исемењ белән – Син Миња биргән исем белән – саклап тоттым. Мин аларны сакладым, ћәм Изге язмада язылган сүзләр тормышка ашсын µчен, ћәлак булырга тиешлесеннән башка берсе дә югалмады. 13 Хәзер исә Мин Синењ яныња барам. Мин бу сүзләрне, аларда куанычым тулы булсын µчен, дµньяда чакта сµйлим. 14 Мин аларга Синењ сүзењне ђиткердем. Дµнья аларга нәфрәтләнде, чµнки Мин дµньядан булмаган кебек, алар да дµньядан түгел. 15 Аларны дµньядан алуыњны түгел, бәлки явызлыктан саклавыњны үтенәм. 16 Мин дµньядан булмаган кебек, алар да дµньядан түгел. 17 Аларны үз хакыйкатењдә изге ит. Синењ сүзењ – хакыйкать. 18 Син Мине дµньяга ђибәргән кебек, Мин дә аларны дµньяга ђибәрдем. 19 Алар да хакыйкатьтә изге ителсеннәр дип, үземне алар хакына изге итәм. 20 Мин алар µчен генә түгел, бәлки аларныњ сүзе аркылы Миња иман китерүчеләр µчен дә үтенәм: 21 бµтенесе бер булсын. Атам, Син Миндә ћәм Мин Синдә булган кебек, Мине Син ђибәргәнгә дµнья ышансын µчен, алар да Бездә булсыннар. 22 Син Миња биргән данны аларга ђиткердем: Без бер булган кебек, алар да бер булсыннар. 23 Мин – аларда, Син – Миндә. Мине ђибәргән булуыњны ћәм Мине яраткан кебек аларны да яратуыњны дµнья танысын µчен, алар бµтен килеш бер булсыннар. 24 Атам! Син Миња биргән кешеләрнењ Мин булачак урында Минем белән бергә булуларын телим. Син Мине дµнья яратылганга кадәр үк сµйгәнгә күрә, алар Син Миња биргән данны күрсеннәр иде. 25 Гадел Атам! Дµнья Сине белми, ә Мин беләм, ћәм алар да Мине Син ђибәргәнне беләләр. 26 Миња булган мәхәббәтењ аларда да булсын ћәм үзем дә аларда булыйм дип, Синењ исемењне аларга белдердем ћәм белдерәчәкмен. 1 Бу сүзләрне әйткәннән соњ, Гайсә, шәкертләре белән Кыдрун инешенењ аръягына чыгып, шундагы бакчага керде. 2 Гайсә шәкертләре белән еш кына шунда ђыелганлыктан, ул урынны Ања хыянәт итәчәк Яћүд тә белә иде. 3 Яћүд гаскәри тµркем ћәм дә баш руханилар вә фарисейләр ђибәргән тәртип саклаучылар белән бергә шунда килде. Алар үзләре белән факеллар, яктырткычлар ћәм кораллар алганнар иде. 4 Гайсә исә, үзе белән булачак ћәр нәрсәне белеп, алгарак чыкты ћәм алардан: – Кемне эзлисез? – дип сорады. 5 Алар Ања: – Насаралы Гайсәне, – дип ђавап бирделәр. Гайсә аларга: – Ул – Мин, – диде. Хыянәтче Яћүд тә алар белән шунда тора иде. 6 Гайсә: «Ул – Мин», – дигәч, алар артка чигенеп, ђиргә егылдылар. 7 Ул янә: – Кемне эзлисез? – дип сорады. Алар: – Насаралы Гайсәне, – диделәр. 8 Гайсә ђавап бирде: – Мин инде сезгә: «Ул – Мин», – дип әйттем бит. Сез Мине эзлисез икән, минем белән булган кешеләрне чыгарып ђибәрегез. 9 Ул: «Син Миња биргәннәрнењ берсен дә югалтмадым», – дигән сүзләр тормышка ашсын µчен шулай дип әйтте. 10 Шимун Петернењ кылычы бар иде. Ул аны тартып чыгарды ћәм ињ баш руханиныњ хезмәтчесенә селтәнеп, аныњ уњ колагын чабып µзде. Ул хезмәтченењ исеме Мәлик иде. 11 Әмма Гайсә Петергә: – Кылычыњны кынына тыгып куй. Атам биргән касәне Мин эчмәм дип уйлыйсыњмы әллә? – диде. 12 Гаскәриләр, аларныњ башлыгы ћәм яћүдләрнењ тәртип саклаучылары Гайсәне тотып бәйләделәр. 13 Башта Аны шул елныњ ињ баш рухание булган Кәяфәснењ каенатасы Ћаннас янына алып бардылар. 14 Яћүдләргә: «Халык µчен бер кешенењ үлүе хәерлерәк», – дип кињәш биргән кеше шул Кәяфәс иде. 15 Шимун Петер ћәм тагын бер шәкерт Гайсә артыннан бардылар. Бу шәкерт исә ињ баш рухани белән яхшы мµнәсәбәттә булганга күрә, Гайсә белән ињ баш руханиныњ ишегалдына керә алды. 16 Ә Петер тышкы якта ишек артында басып калды. Аннары ињ баш рухани белән яхшы мµнәсәбәттә булган теге шәкерт чыкты да, ишек саклаучы хезмәтче кызга әйтеп, Петерне эчкә алып керде. 17 Шунда ишек саклаучы хезмәтче кыз Петердән: – Син дә бу Кешенењ шәкертеме әллә? – дип сорагач, ул: – Юк, – дип ђавап бирде. 18 Салкын булганлыктан хезмәтчеләр ћәм тәртип саклаучылар учак ягып ђылынып торалар иде. Петер дә алар белән бергә ђылынып торды. 19 Ињ баш рухани исә Гайсәдән Аныњ шәкертләре хакында ћәм нәрсәләргә µйрәтүе турында сорашты. 20 Гайсә ања: – Мин дµньяга ачык сµйләдем. Ћәрвакыт яћүдләр ђыела торган гыйбадәтханәдә ћәм Аллаћы Йортында µйрәттем ћәм яшеренеп ћичнәрсә сµйләмәдем. 21 Нигә Миннән сорыйсыњ? Мин сµйләгәннәрне ишеткән кешеләрдән сора. Мин нәрсә сµйләгәнне алар беләләр, – дип ђавап бирде. 22 Гайсә шулай дигәч, Аныњ янында торган тәртип саклаучыларныњ берсе, Аныњ яњагына сугып: – Ињ баш руханига Син шулай ђавап бирәсењме? – диде. 23 Гайсә ања: – Мин ялган сµйләгән булсам, ялган икәнен исбат ит, ә дµресен сµйләгәнмен икән, нигә Миња сугасыњ? – дип ђавап бирде. 24 Ћаннас Аны, бәйләнгән хәлдә, ињ баш рухани Кәяфәс янына ђибәрде. 25 Ђылынып торганда Шимун Петердән: – Син дә Аныњ шәкертләренењ берсе түгелме? – дип сорадылар. Ул: – Юк, – дип ваз кичте. 26 Ињ баш рухани хезмәтчеләренењ берсе, Петер колагын чабып µзгән кешенењ туганы, ања: – Мин сине Аныњ белән бергә бакчада күрдем түгелме соњ? – диде. 27 Петер тагын ваз кичте. Нәкъ шул вакыт әтәч кычкырды. 28 Гайсәне Кәяфәс яныннан идарәче Пилат сараена алып килделәр. Бу хәл иртә белән булды. Коткарылу бәйрәменењ ашын ашарга мµмкин булсын µчен, пакьләнүләре бозылмасын дип, яћүд башлыклары идарәче сараена кермәделәр. 29 Идарәче Пилат, алар янына чыгып: – Сез бу Кешене нәрсәдә гаеплисез? – дип сорады. 30 Алар ања: – Ул ђинаятьче булмаса, Аны сиња тотып китермәгән булыр идек, – дип ђавап бирделәр. 31 Пилат аларга: – Аны кануныгыз буенча үзегез хµкем итегез, – диде. Яћүдләр ања: – Безгә беркемне дә үлемгә дучар итү хокукы бирелмәгән, – диделәр. 32 Бу Гайсәнењ үзенењ нинди үлем белән үләчәгенә ишарә итеп әйткән сүзе тормышка ашсын µчен әйтелде. 33 Шунда Пилат яњадан сараена керде ћәм, Гайсәне чакыртып, Аннан: – Син яћүдләр Патшасымы? – дип сорады. 34 Гайсә ања: – Син моны үзењнән генә әйтәсењме, яки Минем хакта сиња башкалар сµйләдеме? – диде. 35 Пилат әйтте: – Әллә мин яћүдме? Сине миња Синењ халкыњ ћәм баш руханилар тапшырды. Син нәрсә эшләдењ? 36 – Минем Патшалыгым бу дµньяныкы түгел. Әгәр Патшалыгым бу дµньяныкы булса, хезмәтчеләрем яћүдләр кулына тапшырылмавым µчен кµрәшкән булырлар иде, әмма Минем Патшалыгым бу дµньяныкы түгел, – дип ђавап бирде Гайсә. 37 Пилат Ања: – Димәк, Син – Патша? – диде. Гайсә ђавап биреп: – Син Мине Патша дип әйтәсењ. Мин хакыйкать хакында шаћитлек бирү µчен тудым, Мин шуныњ µчен дµньяга килдем дә. Хакыйкатьтән булган ћәркем Мине тыњлый, – диде. 38 Пилат Аннан: – Нәрсә ул – хакыйкать? – дип сорады. Шуннан соњ ул яњадан яћүдләр янына чыгып: – Мин Аны гаепләрлек бер сәбәп тә күрмим, – диде. – 39 Сезнењ гореф-гадәтегез буенча, Коткарылу бәйрәмендә мин сезгә бер тоткынны азат итәргә тиешмен. Яћүдләр Патшасын азат итүемне телисезме? 40 Шунда барысы да: – Аны түгел, Барабны чыгар! – дип кычкырдылар. Бараб исә юлбасар иде. 1 Шуннан соњ Пилат Гайсәне камчы белән суктырырга кушты. 2 Гаскәриләр Аныњ башына күгән агачы чыбыкларыннан тађ үреп куйдылар, µстенә куе кызыл тµстәге япанча кидерделәр, 3 ћәм берсе артыннан берсе Аныњ янына килеп: – Яшәсен яћүдләр Патшасы! – дип яњакларына суктылар. 4 Пилат, янә чыгып, халыкка әйтте: – Карагыз, Ањарда бернинди гаеп тапмавымны белдерү µчен Аны сезнењ янга чыгарам. 5 Башына чәнечкеле тађ, µстенә япанча кигән Гайсә чыкты. Пилат аларга: – Менә – Кеше! – диде. 6 Баш руханилар ћәм тәртип саклаучылар Аны күргәч: – Хачка кадакла, кадакла Аны! – дип кычкырдылар. Пилат аларга: – Аны үзегез кадаклагыз, чµнки мин Ањарда бернинди гаеп тапмыйм, – диде. 7 Яћүдләр ања: – Безнењ кануныбыз бар, канун буенча Ул үләргә тиеш, чµнки Ул үзен Аллаћы Улы дип атый, – дип ђавап бирделәр. 8 Бу сүзләрне ишеткәннән соњ Пилат бигрәк тә куркуга тµште, 9 ћәм, янә сарайга кереп, Гайсәдән: – Син кайдан? – дип сорады. Әмма Гайсә ања ђавап бирмәде. 10 Пилат Ања: – Миња ђавап бирәсењ килмиме? Сине хачка кадаклатырга да, азат итәргә дә хокукым барлыгын белмисењме әллә? – диде. 11 Гайсә ђавап биреп: – Сиња югарыдан бирелмәгән булса, Минем µстән ћичбер хакимлегењ булмас иде, шуња күрә Мине сиња тапшырган кешенењ гµнаћы синекеннән зуррак, – диде. 12 Шуннан соњ Пилат Аны азат итәргә теләде. Яћүдләр исә: – Аны ђибәрсәњ, ул чакта син кайсарныњ дусты түгелсењ; үзен-үзе патша итүче ћәркем – кайсарныњ дошманы, – дип кычкырдылар. 13 Бу сүзләрне ишеткәч, Пилат, Гайсәне чыгарып, «Таш басма» (яћүдчә Габбата) дип аталган ђирдәге хµкем итү урынына барып утырды. 14 Бу кµн Коткарылу бәйрәменә әзерләнә торган ђомга кµн, кµндезге сәгать уникеләр тирәсе иде. Пилат яћүдләргә: – Менә сезнењ Патшагыз! – диде. 15 Ә алар: – Алып кит Аны, олаксын! Хачка кадакла! – дип кычкырдылар. – Патшагызны кадаклыйммыни? – диде Пилат. Баш руханилар: – Безнењ кайсардан башка патшабыз юк, – дип ђавап бирделәр. 16 Нићаять, кадакларга дип, Пилат Аны аларга тапшырды. Алар Гайсәне алып киттеләр. 17 үзенењ хачын күтәреп, Гайсә, «Баш сµяге», ягъни яћүдчә Гµлгетә дип аталган урынга килеп ђитте. 18 Аны ћәм Аныњ белән бергә тагын ике кешене, берсен Гайсәнењ бер ягына, икенчесен икенче ягына, хачка кадакладылар. 19 Пилат кушканча язу язып, хач µстенә кактылар. Ул язуда: «Насаралы Гайсә – яћүдләр Патшасы», дип язылган иде. 20 Ул язуны күп яћүдләр укыды, чµнки Гайсә хачка кадакланган урын шәћәргә якын иде, ћәм ул язу яћүдчә, грекча ћәм латинча язылган иде. 21 Яћүдләрнењ баш руханилары Пилатка әйттеләр: – «Яћүдләр Патшасы», – дип түгел, бәлки, «Ул үзен: „Мин – яћүдләр Патшасы", – диде», – дип яз. 22 Пилат: – Мин нәрсә яздым, шул язылды инде, – дип ђавап бирде. 23 Гаскәриләр исә, Гайсәне хачка кадаклагач, Аныњ киемнәрен алып ћәр гаскәригә бер µлеш итеп дүрткә бүлделәр ћәм чапанын да алдылар; чапан исә тегелмәгән, ә бербµтен тукымадан иде. 24 Шулай итеп, алар бер-берсенә: – Моны ертмыйк, ә жирәбә салыйк, кемгә чыгар, – диделәр. Бу Изге язмадагы: «Алар киемнәремне бүлештеләр, күлмәгем µчен жирәбә салыштылар», – дип язылган сүзләр тормышка ашсын µчен булды. Гаскәриләр нәкъ шулай эшләделәр. 25 Гайсә кадакланган хач янында Аныњ анасы, анасыныњ сењлесе, Клопас хатыны Мәрьям ћәм Магдалалы Мәрьям басып торалар иде. 26 Гайсә, анасын ћәм шунда торган сµекле шәкертен күреп, анасына: – Ханым! Менә бу – синењ улыњ, – диде. 27 Аннары шәкерткә: – Менә бу – синењ анањ! – дип әйтте. Шәкерт шуннан соњ аны үз µенә алды. 28 Шуннан соњ Гайсә, ћәрнәрсәнењ чынга ашканын белеп, ћәм Изге язмада язылганнар тормышка ашсын дип: – Сусадым, – диде. 29 Шунда шәраб серкәсе салынган савыт тора иде. Гаскәриләр, губка кисәген серкәгә манчып, аны ћүссµп ботагына элеп, Аныњ авызына китерделәр. 30 Гайсә серкәне татыгач: – Чынга ашты! – диде ћәм, башын иеп, ђан бирде. 31 Бу кµн бәйрәм алдындагы ђомга кµн булганлыктан, яћүдләр гәүдәләрне шимбә кµнгә хачта калдырмас µчен, – чµнки ул шимбә бµек кµн иде, – аларныњ аякларын сындырып, аларны хачтан тµшерергә Пилаттан рµхсәт сорадылар. 32 Шуннан гаскәриләр килеп, Гайсә белән бергә кадакланганнарныњ башта берсенењ, аннан икенчесенењ аякларын сындырдылар. 33 Әмма Гайсә янына килгәч, Аныњ инде үлгән булуын күрделәр ћәм шуња күрә аякларын сындырмадылар, 34 ә бер гаскәри Аныњ кабыргасына сµњге белән чәнчеде. Аннан кан белән су агып чыкты. 35 Бу хәлләрне күргән кеше, сез иман итсен дип, шул хакта шаћитлек бирде. Аныњ шаћитлеге хак ћәм ул хакыйкатьне сµйләвен белә. 36 Чµнки бу хәл Изге язмада: «Аныњ ћичбер сµяге сынмас», – дип язылган сүзләр тормышка ашсын µчен булды. 37 Изге язманыњ башка бер урынында: «Алар үзләре чәнчегән Затка карарлар», – дип тә язылган. 38 Шуннан соњ, яћүдләрдән курыкканга күрә, Гайсәнењ шәкерте булуын яшереп йµргән ариматайлы Йосыф Пилаттан Гайсәнењ гәүдәсен алырга рµхсәт сорады; Пилат рµхсәт бирде. Йосыф Гайсәнењ гәүдәсен хачтан барып алды. 39 Элегрәк тµнлә Гайсә янында булган Никәдим дә килде ћәм үзе белән йµз кадакка якын мирра белән алоэ кушып ясалган хушбуй китерде. 40 Шулай итеп, алар, Гайсәнењ гәүдәсен алып, яћүдләрнењ күмү йоласы буенча, Аны хушбуй сµртелгән кәфенгә урадылар. 41 Гайсә хачка кадакланган ђирдә бер бакча, ә бакчада әле ћичкем салынмаган яња кабер бар иде. 42 Яћүдләрнењ бәйрәмгә әзерләнә торган ђомга кµне булганлыктан, Гайсәне шунда салдылар, чµнки кабер якын иде. 1 Атнаныњ беренче кµнендә иртән иртүк, әле карањгы вакытта ук, Магдалалы Мәрьям кабер куышы янына килде ћәм кабер алдыннан ташныњ читкә алып ташланганын күрде. 2 Ул шунда ук Шимун Петер ћәм Гайсәнењ теге сµекле шәкерте янына йµгереп барып, аларга: – Раббыны кабердән алып киткәннәр. Кая куйганнарын белмибез, – диде. 3 Петер белән әлеге шәкерт шундук кабер янына киттеләр. 4 Алар икесе дә йµгерделәр, әмма теге шәкерт, Петергә караганда ђәћәтрәк йµгергәнгә, кабер янына алданрак барып ђитте. 5 Иелеп карагач, анда яткан кәфенне күрде, ләкин кабер эченә кермәде. 6 Аныњ артыннан ук Шимун Петер килеп ђитте. Ул, кабер эченә кереп, анда яткан кәфенне 7 ћәм Аныњ башына чорналган яулыкны күрде, әмма яулык кәфен белән бергә түгел, бәлки, чорнап куелганча, үз урынында ята иде. 8 Шуннан соњ, кабер янына алданрак килеп ђиткән әлеге шәкерт тә эчкә керде, ћәм, күреп, ышанды. 9 Алар Изге язмада Гайсәнењ үледән терелеп торачагы турында язылганны әле ањламыйлар иде. 10 Шуннан соњ шәкертләр тагын µйләренә кайтып киттеләр. 11 Мәрьям исә кабер янында елап басып калды. Елый-елый иелеп кабер эченә карады ћәм 12 анда актан киенгән ике фәрештәне күрде. Аларныњ берсе Гайсә гәүдәсе яткан урынныњ баш очында, икенчесе аяк очында утыра иде. 13 Алар Мәрьямнән: – Хатын! Нигә елыйсыњ? – дип сорадылар. – Минем Раббымны алып киткәннәр. Аны кая куйганнарын белмим, – диде ул. 14 Шулай дигәннән соњ артына борылып карады ћәм анда басып торган Гайсәне күрде, әмма Аныњ Гайсә икәнен танымады. 15 Гайсә ања: – Сењлем! Нигә елыйсыњ? Кемне эзлисењ? – дип әйтте. Мәрьям, Аны бакчачы дип уйлап: – Әфәндем! Син Аны чыгарып куйган булсањ, кая куйганыњны әйт, мин Аны алып китәрмен, – диде. 16 Гайсә ања: – Мәрьям! – диде. Ә ул әйләнеп карап, яћүдчә: – Раббуни! – дип әйтте. (Раббуни – Остаз дигәнне ањлата.) 17 Гайсә ања: – Миња кагылма, чµнки Мин әле Атам янына күтәрелмәдем. Туганнарым янына кайтып әйт: «Мин үземнењ Атам ћәм сезнењ Атагыз янына, үземнењ Аллаћым ћәм сезнењ Аллаћыгыз янына күтәреләм», – диде. 18 Магдалалы Мәрьям шәкертләр янына килеп: – Мин Раббыны күрдем, – диде ћәм аларга Гайсә әйткән сүзләрне сµйләп бирде. 19 Шәкертләре шул ук кµнне кич белән, яћүдләрдән куркып, йорт ишекләрен бикләп ђыелып утырганда, Гайсә килеп керде ћәм, уртага басып, аларга: – Сезгә иминлек булсын! – диде. 20 Шулай дигәннән соњ, Ул аларга кулларын ћәм кабыргаларын күрсәтте. Шәкертләр Раббыны күргәнгә бик куандылар. 21 Гайсә аларга тагын: – Сезгә иминлек булсын! Атам Мине ђибәргән кебек, Мин дә сезне ђибәрәм, – дип әйтте. 22 Моны әйткәч, Ул сулышын аларга µреп: – Изге Рухны кабул итегез. 23 Кемнењ гµнаћларын кичерсәгез, шуныкы кичерелер; кемнекен кичермәсәгез, аныкы кичерелмәс, – диде. 24 Гайсә килгәндә уникенењ берсе, Игезәк кушаматлы Томас, алар белән түгел иде. 25 Башка шәкертләр ања: – Без Раббыны күрдек! – диделәр. Ә ул аларга: – Аныњ кулларындагы кадак яраларын күрмичә, кадак яраларына бармагымны, кабыргаларына кулымны тидереп карамыйча, ышанмам, – дип әйтте. 26 Бер атнадан соњ Аныњ шәкертләре бер йортта тагын ђыелып утырганда, Томас та алар белән бергә иде. Гайсә ишекләр бикле килеш килеп керде ћәм аларныњ уртасына басып: – Сезгә иминлек булсын! – диде. 27 Аннары Томаска: – Бармагыњны монда куй ћәм кулларыма кара; кулыњны суз да кабыргаларыма тидер; шикләнеп торма, ышан, – дип әйтте. 28 Шунда Томас Ања ђавап биреп: – Минем Раббым ћәм Аллаћым! – диде. 29 Гайсә: – Син Мине күргәнгә ышандыњ. Күрмичә ышанучылар бәхетле! – дип әйтте. 30 Гайсә үзенењ шәкертләре алдында бу китапта язылмаган башка бик күп могђизалы галәмәтләр дә күрсәтте. 31 Болар исә сез Гайсәнењ Аллаћы Улы, Мәсих булуына иман итсен µчен ћәм, иман итеп, Аныњ исеме аркылы сезгә тормыш булсын µчен язылды. 1 Шушы хәлләрдән соњ Тибериас дињгезе буенда Гайсә шәкертләренә янә күренде. Аныњ күренүе болай булды: 2 Шимун Петер, Игезәк кушаматлы Томас, Гәлиләядәге Кәна шәћәреннән Натанаил, Зебедәй уллары ћәм Гайсәнењ тагын ике шәкерте бергә иделәр. 3 Шимун Петер: – Балык тотарга барам, – дигәч, калган шәкертләр ања: – Без дә синењ белән барабыз, – диделәр. Алар кµймәгә утырып, йµзеп киттеләр, әмма ул тµнне ћичнәрсә тота алмадылар. 4 Тањ атканда яр буенда Гайсә басып тора иде, әмма шәкертләре Аныњ Гайсә икәнен танымадылар. 5 Гайсә аларга: – Егетләр! Сезнењ ашарга берәр нәрсәгез бармы? – диде. Алар Ања: – Юк, – дип ђавап бирделәр. 6 Ул аларга: – Ятьмәне кµймәнењ уњ ягына салыгыз, тотарсыз, – диде. Алар шулай иттеләр ћәм эләккән балыкныњ күплегеннән ятьмәне тартып чыгара алмадылар. 7 Шунда Гайсәнењ яраткан шәкерте Петергә: – Бу – Раббы, – диде. «Бу – Раббы», – дигәнне ишеткәч, Шимун Петер, µс киемен киеп (ул чишенгән иде), суга сикерде. 8 Ярдан йµз кырык аршын чамасы гына ераклыкта булган башка шәкертләр, кµймә белән килеп, балык белән тулган ятьмәне сµйрәп ярга алып чыктылар. 9 Ярга чыккач, алар икмәкне ћәм учакта яткан балыкны күрделәр. 10 Гайсә аларга: – Тоткан балыкларыгызныњ беразын монда алып килегез, – диде. 11 Шимун Петер зур балыклар белән тулган ятьмәне µстерәп ђиргә чыгарды. Анда йµз илле µч балык бар иде. Балыкныњ шундый күп булуына да карамастан ятьмә ертылмады. 12 Гайсә аларга: – Ашарга килегез, – диде. Шәкертләрнењ берсе дә: «Син кем?» – дип сорарга батырчылык итмәде, чµнки алар Аныњ Раббы икәнен белделәр. 13 Гайсә якынрак килеп икмәкне алды ћәм аларга µләште, шулай ук балыкны да алып аларга бирде. 14 Бу инде Гайсәнењ, үледән терелтелгәннән соњ, шәкертләренә µченче тапкыр күренүе иде. 15 Ашаганнан соњ Гайсә Шимун Петердән: – Яхъя улы Шимун! Син Мине башка шәкертләремә караганда күбрәк яратасыњмы? – дип сорады. Петер Ања: – Әйе, Раббым! Син минем яратуымны беләсењ, – дип ђавап бирде. Гайсә ања: – Минем бәрәннәремне кµт, – диде. 16 Гайсә икенче мәртәбә: – Яхъя улы Шимун! Син Мине яратасыњмы? – дип сорады. Петер Ања: – Әйе, Раббым! Син минем яратуымны беләсењ, – дип ђавап бирде. – Минем сарыкларыма кµтүче бул, – диде. 17 Ѳченче мәртәбә Ул аннан: – Яхъя улы Шимун! Син Мине яратасыњмы? – дип сорады. Петер, Аныњ: «Син Мине яратасыњмы?» – дип, µченче мәртәбә соравына кµенеп, Ања: – Раббым! Син бµтенесен беләсењ. Син яратуымны да беләсењ, – дип ђавап бирде. Гайсә ања: – Минем сарыкларымны кµт, – диде. – 18 Сиња хак сүз әйтәм: син яшь чакта үзењне-үзењ билбаулап, теләгән ђирењә бара идењ. Ә картайгач, кулларыњны сузарсыњ, ћәм башка берәү, сине билбаулап, теләмәгән ђирењә алып барыр. 19 Ул бу сүзләрне Петернењ нинди үлем белән Аллаћыны данлаячагын белдереп әйтте. Шуннан соњ Гайсә ања: – Минем артымнан бар, – диде. 20 Шул вакыт Петер, артына әйләнеп карагач, артларыннан Гайсәнењ яраткан шәкерте килүен күрде. Бу – кичке аш вакытында Гайсәнењ күкрәгенә терәлеп диярлек утырган, «Раббым! Сиња кем хыянәт итәчәк?» – дип сораган шәкерт иде. 21 Петер, аны күргәч, Гайсәдән: – Раббым! Аныњ белән нәрсә булачак? – дип сорады. 22 Гайсә ања: – Мин килгәнгә кадәр аныњ яшәвен теләсәм дә, анда синењ ни эшењ бар? Син Минем артымнан бар, – диде. 23 Шуња күрә кардәшләр арасында: «Ул шәкерт үлмәячәк», – дигән сүз таралды. Әмма Гайсә: «үлмәячәк», – димәде, ә: «Мин килгәнгә кадәр аныњ яшәвен теләсәм дә, анда синењ ни эшењ бар?» – диде. 24 Бу вакыйгаларга шаћитлек биреп, бу сүзләрне язган шәкерт – шул шәкерт була. Без аныњ шаћитлегенењ хак икәнен беләбез. 25 Гайсә болардан башка да күп эшләр башкарды. Аларныњ ћәммәсе турында да язылса, язылган китаплар дµньяга сыймас иде дип уйлыйм. 1
|